Mexico

Mexico oktober 2015 Playa del Carmen
 
Kapitein Roberto Navarro, gespecialiseerd in jigging en popping. 
Eerst en vooral wil ik melden dat het voor de eerste maal in vijftien keer was dat ons vismateriaal niet met ons gelijktijdig aangekomen is op de bestemming. Deze waren ze nog vergeten in Brussel.
Maar liefst 6 dagen na onze aankomst was de valies eindelijk tot in het hotel geraakt. We hebben klacht ingediend bij Sunjets maar wachten nog steeds op reactie.
Afbeelding invoegen   Afbeelding invoegen  Afbeelding invoegen
 
Nogal een geluk dat we maar 2 dagen vissen gepland hadden de eerste week en dat Roberto, de kapitein, zo vriendelijk was om ons zijn materiaal te lenen toen we het uitlegden.
Zijn verhuring heeft twee prijscategoriën. Prijs voor de boot en prijs inclusief jigging en popping materiaal.
Omdat er geregeld materiaal verspeeld wordt zoals jigs en lijnen is dit gelijk anders dan in de trolling business.
Het beste is natuurlijk dat je je eigen materiaal mee hebt en dat je dan met je vertrouwde en op maat afgestemde visgerei bezig bent.
Dat vist veel leuker en is minder zwaar. Zo ook heb je dan je eigen favoriete jigs en poppers mee.
Naar zijn eigen ervaring kiest Roberto hier dan de beste kleur en vormvariaties uit die hij afstemt op seizoen en de te vangen vissoorten.
En natuurlijk naargelang de weersomstandigheden met betrekking tot de stroming.
Wat het vissen zelf betreft. Normaal moesten de amberjacks er al volop aanwezig zijn maar dit jaar was het anders. Ze zijn met wat vertraging. Waardoor er wel minder aanbeten zijn (+/- 20 tal per dag) maar het gemiddelde slag vis veel groter is. Amberjacks gemiddeld tegen 20 kg en almaco jacks gemiddeld 15 kg waren meer regel dan uitzondering.
Dat zijn natuurlijk de vissen waarvoor wij komen. Volop sportvissen! Van de 20 tal aanbeten konden we toch meestal iets meer dan de helft vangen. Wat ook niet slecht was.
Afbeelding invoegen   Afbeelding invoegen  Afbeelding invoegen
 
Dee inhakingen zijn niet altijd perfect en daarom is het zaak om na elke aanbeet heel hard een 3 tal keer goed aan te slaan. Het is heel moeilijk en zwaar maar als je dit niet doet verlies je een deel van je vissen, wat niet leuk is.
De grootste amberjack was voor Bart, 1m30 en 24 kg gewogen gewicht. Kim bracht het er beter van af met een 20 kg amberjack en 19 kg amberjack op één dag op een 50 lbs en 80 lbs lijn.
Op een andere dag ving ze op de koop toe nog een rifhaai van 40 kg geschat gewicht op de jig. Toen deze bovenkwam bleek zijn rugvin reeds een tag te hebben. Ook Wim had het niet slecht gedaan met zijn grote grouper van 15 kg. Van deze laatste soort zijn we er nog verschillende verspeelt tijdens de eerste seconden nadat onze jig de bodem had aangeraakt.
Zoals ook eerst een kleine vangen, 2 slagen opdraaien en muurvast komen te zitten met een grote ruk op de lijn. Het was een hele grote goliath grouper waarschijnlijk die de kleine grouper heeft ingeslikt en die naar schattig makkelijk 100 kg kon zijn. Maar dat zullen we natuurlijk nooit te weten komen. Deze was niet boven te krijgen omdat ten eerste de haak volledig in de kleine vis zat en ten tweede omdat de grouper in zijn voordeel was doordat hij omgeven was door openingen in de rotswand.
Moest dit op een platte plaat gebeurd zijn, dan was het makkelijker geweest om hem boven te krijgen.
Afbeelding invoegen   Afbeelding invoegen  Afbeelding invoegen
 
De stekken liggen allemaal vlakbij de kust. Gemiddeld een 10 minuutjes varen en we waren al op de een of andere hotpot. Maar wat blijkt is dat bijna de hele kustlijn potentiële plaatsen bevat. Als het nu een bergwand is of boven op de berg op een dieper gelegen platte plaat was, overal werd geprobeerd en overal kwam er nu en dan een aanbeet van. Zelfs op middelwater werd er regelmatig wahoo en tonijn gehaakt. Zoals ook grote zeilvissen die nu en dan op onze jig vlogen. Deze zijn zeer moeilijk te haken maar gaan met volle overgave de aanval in op je jig. Zelfs meerdere malen na elkaar. We hebben meegemaakt dat ze tot 7 keer onze jig aanvielen maar werd ook niet gehaakt.
We visten altijd volle dagen die 8 uur duurt. De meeste aanbeten kwamen in de ochtend. We vertrokken om 7 uur 's morgens en de aanbeten minderen tegen de middag. Maar na 3 uur 's middags begon dit meestal terug te beteren.
Onze jigs waren lang en smal van vorm en in de 300 gr klasse. Deze vorm zorgt voor een snelle afzakking en is heel makkelijk terug naar boven te draaien. De mesvormige jigs waren ook goed, maar deze pakten geregeld meer stroming wat meer weerstand teweegbrengt. Maar in deze jig krijg je ook genoeg actie.
De platte korte jigs waren nu niet tot de orde. Zij pakken veel te veel stroming en reikten niet tot de bodem en zijn daarom niet geschikt voor dieptes van 90 m tot 130 m waar wij altijd vertoefden.Al bij al is deze bestemming prijs/kwalileit de beste die ik tot nu toe heb gevonden.
De prijs van de boot is heel goed wat natuurlijk met 3 of 4 vissers op één boot altijd beter is voor de portemonnee. Dus is dit een dure visserij? In mijn ogen niet. Het is wel een zeer intensieve en fysieke visserij maar met karakter en uithouding is dit zeker te doen.  
 
De kapitein Roberto Navarro heeft 10 jaar ervaring met jiggen en poppen. Hij kent als geen ander de beste plekken en manieren om een vis met de jig aan de haak te slaan. Op momenten dat wij al een hele poos geen aanbeet meer hadden gevoeld, liet hij de jig vallen en na enkele seconden stond zijn hengel krom.
                                                            Hoe hij het doet, weten we niet maar wat we wel weten is dat hij de beste is!
 
 Afbeelding invoegen    Afbeelding invoegen   Afbeelding invoegen
 
 
 
 
 

 

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 

Afbeelding invoegen
Gaan vissen met Roberto Navarro in Playa Del Carmen Mexico .
Een visser die de zee daar kent als zijn broekzak .
Meer moet je niet hebben als je wilt gaan jiggen of popperen .
Hij is een visser waar je alles kunt aan vragen maar liefst wat hij doet is bodemvissen met de jig en als ze aan de oppervlakte zijn met de popper of stickbait. Heeft ook al wat je kunt denken alles wat met zeevissen te maken heeft.
Weet zeer veel en leert nog elke dag bij . Daar gaat het om een professionele visser wilt thuis zijn met de nieuwste technieken .
Maar goed ik heb mijn dagen goed gekozen drie dagen voor volle maan .
Mijn eerste vijf uur vissen met Roberto gaat van start .
Even snel mijn jig hengels klaar maken wat de eerste plaats is juist voor de haven . Geen enkele beet dus naar een ander plaats.
Hij probeert graag zijn plaatsen u weet nooit . In dit geval geen vis.
Tweede stek Roberto haakt drie amberjacks na een aantal min dril verliest hij zijn vissen door de haaien .
Derde stek nu haak ik drie amberjacks , komen ook aan boord zonder dat er een haai aan te pas is gekomen .
Enkele uren verder krijg ik een vijf tal beten op mijn jig Roberto zegt het is een zeilvis (jig slow) , ja hoor de zesde aanslag was raak na een dril van 15 min land ik mijne eerste zeilvis en nog geen kleintje . Roberto feliciteert me . Zegt zeilvis haken op een jig is zeer moelijk al trollend very easy .
Wordt aan boord gebracht om enkele foto's te maken en wordt terug vrij gelaten . De vijf uren gingen snel voorbij,
ik had misschien beter een volle dag genomen maar ja .
Hij had een andere klant waar hij vijf black fin tuna's haakte , geeft hen aan zijn klant om af te werken en verspeelt ze na een aantal min .
De klant haakt ook nog een tonijn maar verspeelt hem ook .
Afbeelding invoegen          Afbeelding invoegen
Roberto was teleurgesteld toen hij me dat de tweede dag 's morgens vertelde Day of bad luck. Dat hoort bij vissen .
De eerste jig plaatsen worden terug uitgeprobeerd volgens de fishfinder zeer veel vis maar geen enkel beet op naar de zeilvis spot .
Roberto haakt terug zijn eerst amberjack maar er is weer een haai die zijn vissen weer nam .
Ik daarentegen vang nog twee mooie amberjacks van 1m10 rond de 15 kg . Beetje later ook Roberto mooi exemplaar en nog een mini .
Het zijn mooie grote amberjacks voor hem telt niet de grootte voor hem gaat het er om vis te vangen en een leuke dag te hebben.
Beetje later stopt Roberto met varen en gooit mijn tenryu diablo uit met mijn stickbait en haakt een dorado geeft de hengel aan mij dril hem even en verspeel hen toch wel zeker . Beetje later haak ik toch wel een andere dorado (mahi mahi ) die ik met succes aan boord breng .
Plezant man zo een vis met een lichte popperhengel (50lb) vangen. Stokje stond mooi krom .
Da's toch anders vissen dan met die dikke zware hengels om te trollen die je dan nog met moeite in u handen kunt houden. Die morgen komen we ook Roberto's beste en zijne enige vriend tegen die hem vertelde dat er gisteren hier in Playa Del Carmen een vijf tal amberjacks en een zeilvis waren gevangen , Ja dat waren wij . Het nieuws gaat daar snel de ronde, ik had het maar aan enkelen gezegd van hotel en mijn taxi chauffeur .
Heel de stad wist het . Terug een mooie visdag gehad, die avond zag ik de volle maan (1 2 3 mei) , hoopte dat dit geen invloed zou hebben op mijn visdag voor morgen waar ik nu een volle dag heb gevraagd .
Voor volle en nieuwe maan zitten de riffen altijd vol vis en het wordt ook bewezen op de dag zelf en er na de beten gingen echt achteruit .
Sommige geloven er niet in maar Roberto vist ook het liefst voor nieuwe en volle maan .
Voor ik mijn reis boekte heb ik hem om raad gevraagd , wat ik wou vangen , hij verteld me dat het amberjack seizoen is van oktober tot april volle maan ; dan vertrekken ze of blijven ze nog even maar je zult ze niet meer vangen . Kan zelfs op zijn dieptemeter fishfinder zien of het amberjacks zijn of niet . Stelde eigenlijk voor om in maart april te komen maar vond de reis wat duur waardoor ik het eind april tot 11 mei heb geboekt dat was al de helft minder. Paste beter bij mijn budget .
 
Ik had een hotel geboekt in een Riu Hotel Lupita all-in het eten en de rest was zeer goed .
Enige wat ik niet wist is dat zijn boot van april tot juli in Puerto Aventuras marine lang . Doet dat omdat hij daar bijna geen concurrentie heeft.
Da's zijne uitleg . Goed geen probleem heb ik maar een taxi genomen . Dan weet ik dat voor de volgende keer .Da's ook gebeurd.
Die derde dag wou hij terug richting noord varen zoals de andere dagen maar zag al dat de stroming te snel was om het rif goed af te vissen normaal tussen de 5 a 7 km/u is goed voor het rif rustig af te vissen (gooit zelf zijn parachute anker uit om de drift over het rif te verkleinen) . Maar zag het en besloot om naar zuiden te varen . Nog even onze eerst plaats uitproberen.
Roberto haakt een Wahoo maar verliest hem beetje later, bijt bij mij op mijn jig , na een aantal min dril ook leader door gebeten .
Hier verspeel ik mij eerste jig. We gaan een plaats proberen waar hij al een jaar niet meer geweest is en weinig vissers kennen .
Fishfinder geeft veel vis aan ik vang een kleine amberjack dat we van de middag gaan opeten,sushi. En nog een mini waarvan ik de naam ben vergeten op mijn bijvangertje (aan mijn haak een pvc inktvisje gemonteerd) .
Lekker die amberjack die op mexicaanse wijze was bereid met groene pepers (die ik niet had mogen opeten want mijn mond stond in brand en ik had tranen in mijn ogen) . Roberto en Tony hadden er plezier in . Maar goed nog een beet gehad van een barracuda maar enkel op de jig . Haak niet gepakt.
Al bij al was het nog een goede visdag .
          Afbeelding invoegen
Had ik aan Roberto verteld dat ik een beetje teleurgesteld was maar verteld me wat we hebben verloren . En al bij al toch nog vis hebben gevangen waren nu wel kleintjes voor hem was het ook weer een beetje pech .
Mijn vierde en laatste dag dat ik geboekt heb is volgende zaterdag, even proberen of we wat tonijnen kunnen vangen .
Roberto haakt zijn eerste tonijn maar wordt na een vijftal minuten gepakt door een haai . Ja weer een haai.
Bleef nog wat op de stek hangen de tonijnen zaten er nog wel op half water maar kunnen er geen meer haken .
Op naar een ander stek waar ik ook een tonijn haak , ik had even gestopt met jiggen en voelde iets , ik jig verder naar boven en ja wat een kracht zeg.
De tonijn gaat goed door mijn slip, na een gevecht van vijf minuten verlies ik hem toch wel . Waarschijnlijk slecht gehaakt (juist in zijn voor lip gezeten) . Da's vissen soms vang je vis en verlies je geen enkele vis . Of krijg je beet en verlies je ze allemaal .
Afbeelding invoegen
Die dag hadden we ook even een wahoo gehaakt maar even later ook verloren . Was een mooie vakantie en zeker voor herhaling vatbaar .
Ik ga zo sowieso nog terug en wie weet gaat Bart en Kim ook mee . Maar ik heb met een van de beste vissers van Playa Del Carmen gevist .
Werd ook bevestigd door de lokale bevolking . Bijft ook zoeken tot hij ze gevonden heeft . 
Voor info of boekingen wearevermx@yahoo.com
Afbeelding invoegen
JIG HARD, LIFE IS SHORT Met veel dank aan Capt. Roberto Navarro en jetair 
 
door Van Hoey Wim

 

 

Puerto Aventuras 2012
door Van Hoey Bart

Eindelijk, na het lange wachten naar deze reis, konden we vertrekken naar Mexico.

Wel met vertraging van het vliegtuig. Er stond maar één vlucht met vertraging op het scherm en dat moest natuurlijk onze vlucht zijn. Maar één uur valt uiteindelijk nog mee.                                          

Na nog enkele problemen aan de douane met een houtbeitel dat in mijn handbagage gevonden werd mochten we toch door. Na de vlucht 11 uur, door tussenlanding in Varadero, moesten we enkel nog de bagage afwachten en terug door een scanner.                      

Nu waren het de speedjigs waar de douane moeilijk over deed. Nogal een geluk dat er toch een douanier aanwezig was die het kunstaas herkende, anders kon ik ze alle 50  stuks achterlaten op de luchthaven van Mexico. In onszelf hoopten we dat de problemen niet bleven opstapelen want we hadden er even genoeg van. Eens in het hotel waren we opgelucht. Nu nog enkel aanmelden bij de viscompagnie Captain Rick’s en het was in orde.  Al mijn visgerei werd in gereedheid gebracht en dubbel gecheckt op sterkte van de knopen, wartels, splitringen, … . Deze waren allen in de 120 kg klasse te vinden omdat we een gehaakte vis niet te veel speling mogen geven zodat hij niet terug het rif in geraakt. En daarom vissen we met 80 pondslijn als hoofdlijn en 80 ponds leader, zelfs opgehaald naar een 170 ponds voorslag voor de vissen met de grote tanden wat weerstand kan bieden bij het doorschuren op de tanden. De slip van de Stella’s worden bijna dichtgedraaid. Dit is de enige manier voor succesvol te jiggen. Staaldraad of pianowire mag je vergeten, we hebben dit al meerdere malen geprobeerd maar het verliest enkel maar aanbeten. Zelfs bijna geen meer.

 



De eerste visdag brak aan.                                                                                                  

Afspraken werden gemaakt met de kapitein Jesus met als nickname ‘Captain Lala’, van de Intimidator om op amberjack’s te gaan. Geen probleem voor hem, maar hij zei wel direct dat het nog een maand tot 2 maand te vroeg was en dat nog vrij weinig zal gevangen worden. De plek is één uur full speed varen of 2 uur al trollend. Dus omdat de boottocht toch 8 uur duurde besloten we al trollend naar de plek te gaan, dan 4 uur te jiggen en dan terug te varen al trollend. Dit was zeker een goede beslissing omwille van het intensief bezig zijn met het jiggen. De plaats kun je vergelijken met een onderwater gebergte met up’s en downs van 100 tot 180 meter diepte. Het begin was meestal rond de 170 meter en ging op naar de 100 meter. Het was meestal een drift van een uur. Het besloeg een grote afstand. Bij het heenvaren, dus tijdens het trollen, geen enkele beet gekregen. Bij het jiggen daarentegen werd de eerste bonito gehaakt. Deze werd onmiddellijk aan de haak gehangen van een stalen onderlijn. De kapitein vertelde ons de stroming naar het land een goede was en daardoor veel kans op haai maakte. Deze bonito hing er niet al te lang aan als de reel krijste. Maar deze werd snel verspeeld. Na het opnieuw inleggen was het opnieuw direct raak. Ik was gelukkige en mocht deze vis afdrillen. Alle jiglijnen werden opgedraaid van 150 meter diepte wat niet zo snel gebeurde, maar het moest wel want de haai bleef maar gaan. We moesten er achteraan om het verspelen ervan tergen te gaan. Op een 30 pondslijn kan met niet te veel druk uitoefenen om deze tegen te houden. Na een gevecht van ongeveer 30 minuten van geven en nemen kwamen er eindelijk schot in de zaak en werd de vis tegen de oppervlakte getrokken. Een bullshark was het resultaat, geschat tussen de 40 à 50 kilo en was ongeveer 2 meter. We hebben deze laten claimen op 40 kg zodat er zeker geen ongeloof of twijfels ontstaan. Na deze fantastische vangst vaarden we terug naar de plek van het jiggen. Maar op enkele achtervolgingen op de jigs na, konden we er geen meer gevangen krijgen. Tijdens het terugvaren naar de haven, hadden we nog een 4-tal dorado’s gevangen en enkele barracuda’s.

 



Tweede visdag,  

 Zelfde principes. 2 uur trollen, 4 uur jiggen en terug 2 uur trollen naar de haven. Bij het heenvaren was een enkele een barracudatje dat het aas greep. De jiglijnen gingen terug het water in en er werd volop gejigd van 150 naar 100 meter diepte en dan terug laten afzakken naar de bodem. De 1ste aanbeet kwam bij mij op 100 meter diepte, toch makkelijk om te weten hoe diep je zit als met een multicolor lijn vist. Het was een bonito dat zich vergreep op mijn jig. Mijn broer pakte kort daarna op dezelfde diepte een yellow fin tonijntje van ongeveer 4 kilo.  De dekhand pakt een andere lijn waar normaal mijn vrouw mee viste en hing er enkele losse haken aan en beaasde deze met visfilets van de bonito en liet deze ook telkens afdelen naar de 150 meter. Er werd geregeld een red snapper gevangen die ons Kimmeke mocht opdraaien. Na enkele honderden meters werd er terug een vis gepakt op mijn jig. Dit keer op 130 meter diepte dat na het binnenkomen eindelijk mijn 1steamberjack bleek te zijn. Geen record formaat maar wel eentje met veel voldoening als je al op zoveel plaatsen geprobeerd hebt en nooit één kon gevangen. Na enkele aanbeten door mij en Wim werden er uiteindelijk 4 amberjacks gevangen en 2 maal zoveel verspeeld. Maar deze waren er echter met tanden. 4 jigs werden verloren en enkele haken afgebeten. Tijdens het al trollend terugvaren vingen we nog verschillende barracuda’s en scholen dorado’s. Dit bracht ons zelfs op een totaal van 21 vissen. Amberjack’s, dorado’s, barracuda’s, yellow fin tonijn, bonito’s en red snappers. Dat zijn 6 soorten op 1 dag.

 


Derde visdag,                                                                                                                              

De dag voor volle maan. Tijdens het heenvaren passeerden we een school dorado’s van iets groter formaat en werden er 3 tegelijkertijd gehaakt, waarvan de kleinste van de 3 10 kilo bedroeg en het grote mannetje 12 kilo. Deze laatste werd door Wim gevangen, die zo fier als een gieter was. Het was natuurlijk ook de grootste en mooiste dorado van de hele trip. Na het verder varen vingen ik en Kim nog enkele barracuda’s en Wim ving nog een wahoo. Terug bij de speedjig plek aangekomen werd weer alles in gereedheid gebracht voor de amberjack’s te belagen. Ik en Wim met de speedjig en voor Kim werden weer stukjes vis de diepte in gejaagd. Dit was dan ook de topdag tijdens het jiggen. Al snel kwamen de eerste amberjack’s boven. Weer werd er op 130 meter diepte de vis gehaakt. Deze waren van een groter formaat. De mijne kwam tot 12 kilo en Wim de zijne tot 11 kilo, kort na elkaar gevangen, bijna gelijkertijd gehaakt. Op het natuurlijk aas werden de onderlijnen zelfs kapot getrokken. Verschillende vissen werden verspeeld. Maar na enkele dode momenten kwamen we weer op een goede plaats en kwam er volop beet. Kim ving een yellow fin, ik volgde terug met een amberjack en Wim zijn lijn werd overgebeten. Na nog enkele red snappers en andere kleintjes werd het weer tijd om terug te varen. Ook nu werden er barracuda’s en dorado’s gevangen. Deze dag kwamen er 22 vissen aan boord, buiten het klein grut zoals bananavissen en dergelijke die we niet meetelde. De riffen zaten die moment vol vis en er werden dan ook de grootste amberjack’s van het verlof gevangen. 

 

De 4de visdag.                                                                                                                    

Tijdens het heenvaren werd er niets waargenomen. Bij de aankomst op de jigplek werd er een heel klein amberjackje gevangen en een bonito.  Bij het jiggen kreeg ik toch nog een harde aanbeet die ik uiteindelijk toch verspeelde.  Hij had zich kunnen ontdoen van de haak. tijdens het terug varen naar de haven werden er weer enkele mooie dorado’s van een respectabel formaat gevangen. De grootste werd weer door Wim verzilverd. Het was duidelijk dat het rif terug leeg was sinds de volle maan van twee dagen ervoor gepasseerd was.

 

5de en laaste visdag.

Het begon al met vrij slecht weer, onweersbuien en regen tijdens het heen varen naar de jigging plek. Maar we hadden toch enkele mooie dorado’s kunnen vangen, weer van respectabel formaat. Tijdens het jiggen verloor Wim zijn 1ste aanbeet. Dit was waarschijnlijk een vis van formaat, maar dat zullen we natuurlijk nooit weten.  Ik ving na veel proberen toch nog eindelijk een amberjack. Deze was niet zo groot maar bood toch terug de nodige weerstand. Kort daarna ving ik nog een kleinere amberjack en een jack trevally. Nadat een lange tijd zonder beet voorbij was gegaan hielden we het voor bekeken en gingen we al trollend terug naar de haven. Maar tijdens het opdraaien van mijn speedjig kwam er toch uit het niets nog een keiharde aanbeet die ik na een tijdje terug verspeelde doordat de haaklijn werd doorgebeten. Weeral iets met tanden van formaat achteraf gezien aan de tandafdrukken die hij in mijn speedjig had achtergelaten. Op de terugweg vinden we nog verschillende barracuda’s en dorado’s zodat we toch nog enkele uren onze bezigheid hadden en met een 15 tal vissen aan land kwamen.

 

Ondanks het feit dat de kapitein zijn apparatuur aan boord kapot was, zoals GPS, dieptemeter en fishfinder werd de plaats toch nog redelijk nauwkeurig teruggevonden door zich te oriënteren op de punten langs de kust. De bemanning was tip top in orde, alsook het materiaal dat wel niet tot de zwaarste klasse behoorde. De  lijnen zijn allen 30 pond, dat vermoedelijk wel zeer vaak wordt vervangen zodat je wel altijd met vol vertrouwen met de 30 ponds lijn aan het vissen bent. De prijs van de boten valt zeer goed mee. Met meerdere boekingen krijg je de andere met korting. Hebben we eindelijk onze amberjack gevangen, nog meer ervaring opgedaan met de techniek die de kapitein en de deckhands hanteren, zoals het leggen van zijn boot in de stroming en het corrigeren naargelang de wind en de stroming zijn effect uitoefent op mijn lijn die steeds verticaal in het water moet zijn zodat men niet horizontaal of diagonaal aan het vissen bent want dit geeft een gelijk verkeerde actie op de speedjig. Waar ik wel een beetje bang voor was, omwille van de stroming die daar soms vrij sterk staat, en omdat we met jigs van maar 200 gr bezig waren zodat we die van 400 gr niet hoefden te gebruiken. Het is natuurlijk leuker om te vissen met jigs van 200 gr ipv 400 gr omwille dat deze meer weerstand bieden om de actie in je speedjig te krijgen. Ik kan al niet meer wachten om terug te keren naar Mexico. Het blijft voor mij persoonlijk nog altijd de nummer 1 omdat het vissen, de prijs kwaliteitsverhouding, stukken beter is dan Kenia. Het volk in Mexico is ook veel behulpzamer en laat je meer je eigen ding doen als je er zelf achter vraagt. Je moet dan wel al een beetje kunnen vissen zoniet zullen ze je wel genoeg helpen, maar zeg het dan wel van tevoren.

Een echte aanrader als je wel eens iets anders wilt dan passief vissen. Dit kan je hier ook doen maar dan wel op een ander tijdstip van het jaar.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Vrijdag 8 mei 2009
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Puerto Aventuras, Mexico - april 2009 door Van Hoey Bart

1ste dag
We vetrokken met de ‘Makaira’, een klein bootje van +/- 2,20 meter breed op 4,5 meter lang met een buitenboordmotor van 200 pk, uit de haven van Puerto Aventuras na 2 dagen van aflassingen door het slechte weer. Met slecht weer bedoelen de Mexicanen hevige wind en hoge golven. Maar uitstel is geen afstel. Uiteindelijk werd het weer rustiger en konden we toch nog vertrekken. Eenmaal 200 meter uit de kustlijn werden de lijnen uitgelegd en bleven we op deze afstand met de kust evenwijdig varen. Na een korte wachtpauze van een half uur werd de eerste zeilvis gehaakt. Na een dril van ongeveer een half uur konden we deze zeilvis bewonderen, schatten en fotograferen. De schatting bedroeg 40 à 45 pond. Een tweede aanbeet bleef niet lang op zich wachten. Weer een zeilvis van dezelfde gewichtsklassen. Ondertussen werden er verscheidene beten verspeeld die overduidelijk van barracuda’s of wahoo’s waren. Dan werd het even stil voor een uurtje waardoor de bemanning snel van aas wisselde. Kort daarna begon de kapitein te roepen ‘ quatro, uno, dos!’, een driedubbele strike van zeilvissen waarvan we spijtig genoeg geen enkele van konden landen. We verspeelden ze alledrie. Na nog vele barracuda aanvallen bleef het stil tot het laatste kwartiertje .Toen we nog wat rondcirkelen voor de haven kwam er terug een aanbeet van een zeilvis die we spijtig ook verspeelden. Maar we konden tevreden na de 1ste visdag de haven binnenvaren met 2 zeilvissen, 2 barracuda’s en 4 zeilvissen kwijtgespeeld.

2de dag
Onze 2de visdag begon op de een grote boot omdat de Makaria die dag al was verhuurd. We vertrokken dus met de ‘Reel Screamer’. Deze boot was beter uitgerust met extra lokkers zoals teasers. Ondanks dit bleef het na enkele barracuda beten erg stil. Tot de middag, tot er uit het niets een dubbele strike vertrok. Na twee geweldige drills konden we twee mooie dorado’s van ongeveer 10 kilo van dichterbij bewonderen. Na fotograferen gingen deze vissen snel de koeling in. Opnieuw werd het aas verwisseld waardoor we het even hectisch kregen aan boord. De schipper had enkele zeilvissen gesignaleerd waardoor er van lijn naar lijn werd gelopen maar helaas werd er geen enkele vis gehaakt. Na het verder op open zee te varen zagen we ineens uit het niets een blauwe marlijn op teasers uithalen zodat we recht sprongen en onze lijnen klaar hielden. Na enkele cirkels rond deze plaats was hij ook in het niets weer verdwenen. Deze dag werden er nog enkele barracuda’s gevangen. De bemanning deed deze dag nog zijn uiterste best om een aanbeet van één of andere vis te verkrijgen maar het baatte niet. Vissen blijft nog altijd vissen, nietwaar?
        
3de en laatste dag
We hadden terug de Makaira voor ons. Deze boot bleef weer duidelijk dicht tegen de kustlijn waar wij natuurlijk geen bezwaar tegen hadden ondanks dat ik en vrouw nog zeer gevoelig bleken te zijn voor zeeziekte, nochtans na het gebruik van de goede pillen uit Deurne die ik ook mee had gebracht speciaal voor mijn vrouw die hier zeer gevoelig aan is en toch de moed heeft om met mij de zee op te gaan en me gezelschap te houden. We geven niet op. Na een half uurtje melde er zich weer de eerste zeilvis die opnieuw rond de 40 à 45 pond werd geschat. Dit was weer een zeer sterke vis. Tot de middag bleef het weer even kalm tot het weer plotseling druk werd en de ene lijn na de andere werden vastgepakt. Na de aanslag van die ene lijn hing hij goed vast. Deze vocht anders dan ik gewoon was. Veel hardere en langere vluchtpogingen werden waargenomen waardoor we dachten dat het een zeer grote zeilvis zou zijn. Maar na enkele sprongen uit het water werd het bevestigd dat het om een marlijn ging. Na veel moeite en pijn in de armen werd uiteindelijk de marlijn tot tegen de boot getrokken waarna hij nog een laatste vluchtpoging wou ondernemen. Maar daardoor kwam hij op het einde van zijn krachten. Gelukkig voor mij. Deze prachtige witte marlijn werd ook 40 à 45 pond geschat waarna er rijkelijk met het fototoestel plaatjes werden geschoten. Na deze marlijn kregen we nog een aanbeet van een zeilvis maar deze werd verspeeld. Tot het einde van de middag kregen we geen beet meer. Tot het laatste uur. Dan konden we toch nog 2 barracuda’s en een mini dorado vangen. Weer met een voldaan vissershartje vaarden we de haven binnen.

Naar onze mening is deze driedaagse vistrip geslaagd!
In de haven kregen we geruchten van de bemanning van de andere boten dat er dagen bij waren van gemiddeld 3 tot 5 zeilvissen per boot. En redelijke bijvangsten van tonijn, barracuda’s en dorado’s.


 





Dinsdag 31 Oktober 2006
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Puerto Vallarte


De twee jonge veteranen van BGF, Gilbert Lampens en Andre Huys gingen voor een vierdaagse vistrip naar het Mexicaanse Puerto Vallarte. Er werd gehoopt op grote tonijn maar daar bleef het ook bij. Baitfish kon er genoeg worden gehaakt maar daar bleef het bij en de reden was zonder meer de extreme water temperatuur van 35° Celsius (95° Fahrenheit) wat toch een beetje te veel was.

Opmerkelijk was wel dat het aas door Dolfijnen werd aangevallen, iets wat ze daar nog niet hebben meegemaakt en natuurlijk het onderwerp van alle gesprekken aldaar was.

Voor de vier visdagen 29 en 30 september, 1 en 2 oktober was de Terminal Blues van Capt. Steven gecharterd, een 32ft boot met 2 x 375 PK wat geen luxe is want de afstand naar de visstekken zijn groot.
Hieronder toch enkele mooie beelden.





   



deze banner kan vrij gekopieerd worden






Ontwerp en onderhoud door bbgf.be

Copyright © 2009 bbgf.be