Mauritius

Dinsdag 24 januari 2007
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

BGF Voorzitter verbleef op Mauritius van 15 december 2006 tot 13 januari 2007

Heb natuurlijk het grote geluk dat ik er na mijn vele verblijven zeer goede contacten heb en ik mag zeggen dat ik geïntegreerd ben in de familie Lamarque en een goede vriend ben van Jean-Régis Lamarque, de eigenaar van Romulus II. Het is een Mauritiaanse Creoolse vissersfamilie, vader Régis, 70 jaar jong, gaat nog alle 2 dagen zijn casiers ophalen en verschillende zonen en schoonzonen werken op het sop. Neven en andere familieleden zitten in dezelfde sector.

Ik had dan ook geen probleem om tijdens mijn verblijf een tiental dagen achter het groot wild te gaan en ook eens een paar dagen achter G.T. te gaan zoeken. Dat eerste was niet zo ’n probleem. G .T. ‘s is wel iets anders en daar moet eens serieus over gepraat worden. Ik word dan ook op de hoogte gehouden van het wel en wee van de visserij, temeer dat de vriendin van Jean-Régis, Belgische is en voorlopig nog in Brussel woont.

Ik wist dus ook dat er eind november – begin december vis gevangen werd. Begin december zelfs een blauwe marlijn van 1070 lbs ……. Van al de boten die in Rivière Noire kunnen gereserveerd worden mag u ervan uitgaan dat voor deze periode van het jaar, niet speciaal eindejaars maar wel marlijnseizoen, 95 % van de boten verhuurd zijn. U bent dus gewaarschuwd als u er heer wil.

Wat vangst betreft weten we allemaal dat ge niet alle dagen monsters gaat vangen en er sommige dagen zouden zijn met alleen maar bonitos en skipjacks. We moeten ook rekening houden met de vele aanbeten die we hebben en waarvoor nadien geen gevecht volgt omdat de haak niet of slecht gezet werd.

Op het totaal van de 11 dagen Big-Game waren er 4 die succesvol waren wat binnen brengen van vis betreft. Een dag waar we toch een 20-tal skipjacks vangen is nu wel geen Big Game dag, maar is toch wel eens heerlijk!

Wat de drie andere dagen betreft het relaas hieronder. Eerste dag van onze expeditie: vol goede moed beginnen we eraan. Er zijn redelijk wat vogels en na een tijdje zijn we gelukkig met een paar bonitos. Er gaan er 2 levend aan de haak en er wordt langzaam gevaren. Prachtig weer en we horen van de andere boten dat er een paar aanbeten zijn, hier en daar wordt er een gevecht geleverd met een marlijn , bij ons is het kalm.

Kalmte voor de storm.

Plotseling zien we achter een van de aasvissen een rugvin zwemmen. Langzaam tergend volgt hij het spoor van de boot en de aasvis. Gaat eens naar links, naar rechts, duikt eens onder, komt terug naar boven. Dit heeft zo een kwartuur geduurd met Jean-Régis die deckhand is en de haai nerveus tracht te maken. Er wordt onderling wat gepraat. Het is een kleine haai. Hij heeft al gegeten. Hij heeft geen honger meer. Hij is kieskeurig ………..Tot plotseling in een enorme kolk de haai de aasvis neemt en als een bezetene draad van de reel trekt. Strike! Haak gezet, en met een hamerhaai, dat weten we dus reeds, goed 500 meter achter de boot zet ik mij in de vechtstoel en kan ik beginnen waarvoor ik gekomen ben. Drillen dat beest. Na ongeveer 1uur 10’ wordt de haai aan boord gehaald. Bij de weging geeft de weegschaal 239 kg weer. Nieuw Belgisch Record dat op 195kg staat.

Op 27 december zit ik met dezelfde personen op de Romulus II en zitten we weer gezellig, maar wel steeds attent, met 2 levende bonitos aan ‘t vissen. Plotseling zien we aan stuurboord 10 meter achter de boot een rugvin naar ons aas duiken. In een fractie van een seconde springt de lijn uit de veiligheidspin en roept de deckhand naar de schipper, « Boulie, Boulie » zijnde « BEET » . Strike! Haak wordt gezet en ondanks het feit dat het hier
om een kleinere hamerhaai gaat (174kg) gaat het gevecht wel langer duren. Met een lege maag, want in de vorige zijn maag zaten er 3 bonitos en een in 2 gebeten tonijn van ongeveer 15kg, geeft deze zicht minder snel gewonnen. Na en uitputtend gevecht voor de vis, geeft deze zich na meer dan anderhalf uur, en met enkele stevige rukken aan het materiaal op grote diepte, gewonnen. We hebben inderdaad een prachtige foto van de haai die aan de oppervlakte komt en wordt binnengehaald.

Drie dagen later, op 30 december, zit ik op de zusterboot van Romulus II. De Albacor II eigendom van een neef van de familie Lamarque, en met een bemanning waar ik ook bevriend mee ben. Ik heb op een van mijn vorige trips met deze bemanning reeds hamerhaai en marlijn gevangen. Het zijn ook hier mannen die hun job kennen. Het weer is minder goed want er ligt op een goede 500km ten noorden van het eiland een cycloon, de wind is serieus aangewakkerd en de golven hebben buitengaats toch een respectabele hoogte. Gelukkig weet de schipper Toto dat ik gewoon ben op zee te gaan vissen en niet te snel onderhevig ben aan zeeziekte. Het is dus inderdaad al trollend met Kona-heads dat we door 2-3 meter golven gaan. Zit op de flying bridge de lures te volgen als er plotseling een niet meer te zien is. Een snelle controle van de hengel en de kreet « Boulie, boulie » leert mij dat er een strike is.

Haak wordt gezet en we zien tussen de golven door een paar maal de marlijn boven water springen. Volgens onze schatting, geen te grote vis. Het wordt een aangename drill aan de 80 lbs hengel. Na ongeveer 45 min heb ik de vis onder de boot op een diepte van ongeveer 20 à 25 meter.

Het duurt even voor we het gevlochten stuk zien van onze dubbele lijn. Inhalen en lijn geven . We moeten er rekening mee houden dat we met een niet te zware uitrusting bezig zijn en beginnen zo onderling te zeggen dat het misschien wel eens een mooiere vis zou kunnen zijn dan oorspronkelijk gedacht. Het lieve beest geeft zich niet snel gewonnen en het duurt even (ongeveer een half uur) na het naar links en rechts zwemmen achteraan de boot dat hij (of zij) zich gewonnen heeft. Het blijkt dus inderdaad een grotere vis te
zijn dan de geschatte 300 lbs.

Bij de weging blijkt deze mooie blauwe marlijn een gewicht te hebben van 539lb of 245kg. Tijdens mijn verblijf in Mauritius werden er redelijk veel strikes gemist, werden er (spijtig genoeg) vissen binnengebracht van minder dan 100kg en werd er tijdens deze periode ook nog een marlijn binnengebracht van 1006 lbs. Zitten we ook nog met dat probleem van « catch and release » maar wens hier toch mijn mauritiaanse vrienden te verdedigen. De gevangen vis wordt deels verkocht en ook zelf geconsumeerd. De prijs die ze voor hun vis krijgen is een deel van hun inkomen. Hun redenering is volgens mij zeer logisch: waarom zouden wij, mauriciërs, geen gebruik mogen maken van de door ons gevangen vis, deels voor verkoop of door hem zelf op te eten, als we weten (en we zien de boten varen) dat er door de bewindvoerders van het eiland vergunningen gegeven worden aan vissers afkomstig uit de E.U, Japan, Zuid-Korea en Taiwan om onze zee leeg te komen vissen. Het betreft ongeveer 1.600.000km² wateroppervlakte.

Persoonlijk heb ik er in april 2006 een blauwe marlijn gevangen waar in de bek een haak zat van een longliner. De mensen van IGFA hebben in hun nummer van augustus 2006 bekend gemaakt dat er door de E.U. -vloot alleen al in 2005 1.000.000 ton tonijn (geelvin en skipjack) gevangen werd. Dan hebben we het nog niet over de gevangen vis door de Aziatische vloot en van de bijvangsten waarover gezwegen wordt.

Vorig jaar werd er een Japanse vissersboot tegengehouden. Deze boot was sinds 1 week zonder licentie aan het vissen en had 167 marlijnen aan boord! Dit stemt ongeveer overeen met het aantal vissen dat binnengebracht wordt door de sportvissers op een periode van 1 jaar !!!

Hopelijk kunnen onze kinderen en kleinkinderen onze sport nog beoefenen.

deze banner kan vrij gekopieerd worden

Ontwerp en onderhoud door bbgf.be