Gran Canaria
Oktober in Mogan .
Zoals elk jaar wist ik dat ik een week naar Mogan zou gaan om er Randy , die dan naar België kwam , te vervangen . Meestal gaan er dan een paar vrienden mee vissen .
Dit jaar wegens omstandigheden , waaronder een briefwisseling van Ministerie van Financiën , beperkt tot Gunter en Georges . Doelstelling was achter stingray te gaan , eventueel enkele barracuda's en ons aanpassen aan de vraag van sommige klanten . Ik had Gunter en Georges verwittigd .
Als info graag de rechtzetting dat het niet meer Ryanair is die de goedkoopste is . Eventjes navraag bij andere maatschappijen doen kan U een pak geld opleveren . Bij ons kwam dit neer op meer dan 500€ !!!
We hadden zoals we de laatste tijd doen, een wagen gehuurd en een dik half uur later waren we in Mogan . Nog even aanstippen dat de autosnelweg volledig klaar is en er niet meer langs die gevaarlijke banen langs de kust moet gereden worden . We waren , door de goede zorgen van Annelies , snel gelogeerd en gingen dan nog even een pintje drinken teneinde de lokale ambiance op te snuiven . Het was rond 23h30 en nog altijd een goede 25°C !!! Afspraak 's anderendaags aan de boot , 8h30' .
Gezellig weerzien met Marin voor ons alle 3 . Er zouden nog enkele andere personen mee gaan maar dat was zeker geen probleem . Trollend langs de kust met de vangst van een paar barracuda's kwamen we aan de plaats waar we achter boga's , kleine tarbotten ( en pietermannen ) gingen gaan . De boga's zouden we zoals steeds gebruiken als aas of voeder . De vangst was overvloedig en na een goed half uur gingen we ankeren om achter rog te gaan
. 
Gunter heeft er een monsterrog gevangen die we ondanks alle mogelijke middelen nooit aan boord gekregen hebben . Mijn idee is , dat deze vis een potentiëel nieuw belgisch record had kunnen zijn . We hebben er wel foto's van in het water en we schatten deze vis zeker rond de 100kg . Georges en de andere hadden ondertussen ook nog enkele kleinere roggen gevangen .
Op zondag was het weer hetzelfde zonder echter een andere monsterrog . " Morgen gaan we trollen " was het bericht van Marin terwijl we de boot aan het poetsen waren . Een deen die reeds mee aan boord was enkele dagen voordien wou gaan trollen . Gelegenheid voor Georges om dit ook eens mee te maken . Voor Gunter was het de gewoonste zaak ter wereld . Hij had vorig jaar marlijn nummer 1 en 2 boven gehaald . Na de verdeling van de hengels en de nodige uitleg aan onze deense medevisser en aan Georges schatten we de kans om een blauwe te haken op 1 op een paar duizend .Het seizoen zit er al lang op maar het water is nog warm genoeg .
Tijdens het binnenhalen van de achterste lure om deze te wisselen zie ik plotseling een van de andere lures aangevallen worden . STRIKE !!!! Daar zingt de reel . Het is aan de hengel van onze deense medevisser . Deze weet niet wat er gebeurt , wil zijn hengel nemen , neen ! neen ! eerst de andere hengels inhalen . Georges staat als genageld op het dek . Het is zoals gewoonlijk een heksenketel , maar ik kan gelukkiglijk op Gunter rekenen voor wie dit normaal is
Binnen de 2 minuten zit de deen is de vechtstoel en kan hij er aan beginnen . Ondertussen worden de andere hengels opzij gezet door Gunter en Georges . Het is echter een drama op de stoel . Onze vriend kan deze vis gewoon niet aan en mist zeker de techniek om de vis te bekampen . Het is echter ook geen klein exemplaar en de vis heeft zeker 600m lijn genomen . Als hij met zijn beide handen aan de hendel begint te draaien en ik de hengel moet vasthouden beslissen we om de deen te vervangen door Gunter . Met spijt voor Georges die dit nooit meemaakte , maar we moeten deze vis kunnen claimen .
Op het ogenblik dat Gunter in de stoel kruipt realiseert hij zich dat er niet veel draad meer op de molen zit . " Aïe , Aïe , d'eris zeker 650m draad van de spoel " . Inderdaad , de vis laat zich ergens 500m achter de boot zien en verdwijnt dan in de diepte . Beter om hem te bevechten . Liever geen springers . Na een goed uur is de vis in de buurt van de boot maar we zien dat de haak aan de buitenkant van de kaak gehaakt is Dit wordt geen gemakkelijke klus . Het voornaamste is dat we de leader kunnen grijpen en also de vis kunnen claimen . Aan boord zit ook de vrouw van onze deense vriend . Tegen de achterkant van de cabine zit ze daar als door de hand Gods geslagen . Haar man had haar verteld dat marlijn soms aan boord springt en ze kan met moeite bewegen . Ik had haar mijn camera gegeven en gevraagd foto's te nemen .......... Ze nam er 2 . Dat zegt genoeg .
We kunnen uiteindelijk de vis langs de boot brengen . Het zwaard kunnen we niet vast krijgen en we beslissen dan ook de draad over te snijden . Terug in de haven hebben we zoals gewoonlijk de fles doen knallen. Santé .
De rest van de week zijn we elke dag gegaan . Veel boga's en met de regelmaat van een klok dagelijks enkele barracuda's . Geen monsters maar wel " animo " . Dat er in de buurt van Mogan vis zit is een zekerheid aan U om hem te vangen . Zoals steeds hebben we onze vaste eetgelegenheden aangedaan . Eind october , 25 à 30°C , goed vangst , lekker eten en niet moeten werken . Het Paradijs ........
Henk Hillaert
____________________________________________________________________________
________________
VERSLAG PASITO BLANCO 2013
-->>XXIV Pasito Blanco International Big Game Tournament 30-31/08/2013
20.000€ voor 3 blauwe marlijnen op een dag
of 4 op 2 dagen .
U gelooft het misschien niet , maar dit was de mededeling die we van Annelies kregen als we de laatste woensdag van augustus in Gran Canaria landden .
Gewoontegetrouw hadden enkele leden van BBGF zich aangemeld om , met de bemanning van CAL REI , deel te nemen aan de wedstrijd van Pasito Blanco . Teneinde wat meer deelnemers te lokken hadden ze een heel speciale prijs gecrëerd . 20.000€ om op een dag 3 blauwe marlijnen of op 2 dagen 4 blauwe te vangen . Uitzonderlijk hoge beloning voor een wel uitzonderlijke vangst !!!
De eerste die deze klus kon klaren kreeg de POT .
Hij zou waarschijnlijk ook de eerste prijs van de wedstrijd wegkapen die je kon evalueren op enkele duizende euros. Crisis in, Spanje ??? Voor sommigen niet.
Samen met de speciale prijs kregen we te horen : er zit een massa vis en gisteren hadden we 6 strikes van blauwe marlijn en vingen we er 2 . Alle boten hadden vis . Vandaag hebben we er ook reeds een gereleased .
We zitten op een wolk , het doet dromen maar zulke toestanden zijn extreem , komen enkele keren per jaar voor maar duren spijtig genoeg nooit lang . Het heeft alleen te maken met vis die op bepaalde dieptes zwemt . Zwemmen ze te diep , kan je het vergeten !
Woensdagnamiddag , na de vangst 's ochtends van een blauwe , we zijn 3 uur op het eiland, zitten we reeds aan boord van CAL REI. VISSEN!!! Niks gevangen
.Donderdag 8h30 - 15h training zonder aanbeet . Cal Rei vaart met de woensdagochtendklanten uit , van 15h tot 20h , ben zelf aan boord . Ze vangen een witte marlijn !!!
Je moet hier geluk hebben met deze visserij en het ligt zeker niet aan de bemanning . De gelukkigen vingen op 3 dagen 3 blauwe en een witte marlijn . Sommigen , die ons reeds contacteerden zijn kwaad of teleurgesteld als ze op 4 dagen trollen 3 dagen hebben met een of twee strikes en soms met vis als resultaat . Weet dat de gangbare regel 50 uren trollen is voor een marlijn !!!
Maar , het belangrijkste , is de wedstrijd , die vrijdag en zaterdag gevist wordt.
De 35 deelnemende boten vertrekken vanuit hun basishaven . Pasito Blanco , Puerto Rico en Mogan . Dat dit geen gewone wedstrijd is bewijst o.a. de aanwezigheid van een boot uit La Gomera die tijdelijk in Mogan ligt . Jason Pipe ligt er met zijn Bocinegro . Jason is niet alleen een wereldwijd bekende schipper maar ook nog een officiële vertegenwoordiger van het IGFA , en die loop je ook niet om elke hoek van de straat tegen het lijf. Maar de bemanning van CAL REI laat zich daar wel niet door overdonderen . Integendeel . We gaan hem tonen hoe wij vissen , zegt Marin mij .
Vertrek 9h15 en lines out om 17h30 . Van elke gevangen vis moeten er meerdere foto's genomen worden met een apparaat dat ons door de organisatie ter beschikking gesteld is . Dit moet in Pasito Blanco afgegeven worden teneinde , eventueel , een bijkomend apparaat te krijgen.
Het is een spannende strijd met regelmatig bericht via de radio van de vangst van een blauwe of witte marlijn . Even wordt het zelfs zeer spannend als er een boot is die reeds 2 blauwe gevangen heeft . Wij van onze kant vangen rond 15h een witte . We staan bij de mensen . Eind van dag 1 met een totaal van 11 blauwe , 9 witte marlijnen en de vangst van 2 mooie tonijnen .
De 20.000€ zijn nog steeds beschikbaar en het is niet zonder enig animo dat we zaterdag uitvaren vanuit Pasito Blanco . We zijn vrijdag met de wagen teruggereden naar Mogan . De boot bleef in Pasito Blanco .
10h : de boot die gisteren 2 blauwe ving is weer aan het feest . Nog een blauwe en de pot is binnen . Ondertussen staat de boot , met de suggestieve naam van " Abracadabra " stevig aan de leiding . Hij zal uiteindelijk de wedstrijd winnen maar de 20.000€ niet kunnen claimen . Zoals gisteren zijn er ook vandaag verschillende boten die geen vis vangen . Zo vergaat het ook met ons .
Bij de einduitslag staan we niet op kop maar ook niet aan de staart . Je hebt hoe dan ook een beetje geluk nodig en dat de bemanning van CAL REI weet hoe het moet bewijst het vervolg .
We hebben nog 2 dagen bijgeboekt . Maandag en dinsdag . Hopelijk met meer geluk dan de vorige dagen . Op maandag hebben we een strike van een blauwe marlijn op een lure die voor een witte bestemd was . We verspelen de vis uiteindelijk na een tiental minuten . Ga hier niet neerschrijven welke woorden van desillusie er uitgesproken werden .
Op dinsdag is het nog slechter . We zien vogels , dolfijnen en walvissen maar geen staart van marlijn .
We nemen afscheid van de familie Das met de belofte om volgend jaar terug te komen en eventueel weer eens voor de 20.000 € te gaan .
Op woensdagochtend wuiven we de bemanning en opvarenden van CAL REI uit."
"Voor we op het vliegtuig zitten ga je mij bellen om de catch and release van een blauwe te melden " zeg ik al lachend tegen Randy . Het is inderdaad zo ! Om 10h krijg ik een telefoontje van Dora " Henk, ze hebben juist een blauwe gereleased "
Op donderdag en vrijdag worden er telkens 3 blauwe marlijnen gevangen . Het is nu zaterdag 13h en ik kreeg juist een skypetelefoontje van Dora met de mededeling " Dubbele strike van blauwe , gevangen en gereleased " .
Je zou dus inderdaad voor minder wenen .We hopen dat CAL REI met Marin en Randy hetzelfde resultaat zullen neerzetten als vorig jaar , en ze zijn inderdaad goed op weg om het te realiseren : de beste boot van de Canarische Eilanden .
Aangezien het tijdens de lente redelijk kalm is wat visserij betreft heeft de familie DAS de intentie om van maart tot midden mei aanwezig te zijn op de Kaapverdische Eilanden met een boot genaamd " CAL REI DOS " .
Vangst verzekerd ---->> Ze zullen het geweten hebben !!! Door Henk Hillaert
VERSLAG
PASITO BLANCO 2012
Na ons hoopgevend resultaat tijdens de wedstrijd van Puerto Rico ( met
een blauwe erbij zouden we 2e zijn ) waren
we vol hoop afgereisd naar Mogan om deel te nemen aan de wedstrijd van Pasito
Blanco .
Het gekozen moment om deze wedstrijd te organiseren bleek ons niet
ideaal maar daar konden we niets aan veranderen en alle deelnemers zouden onder
dezelfde omstandigheden moeten vissen 
Het was trouwens begin augustus weer
eens feest geweest op de CAL REI , onze huisboot in Mogan. Er was zelfs een dag
met een Super Grand Slam en de bijvangst ( !!! ) van 6 albacores met 4 nieuwe
Belgische Records moet zeker ook vermeld worden . Ik nodig jullie allemaal uit
om de site van Cal Rei ( www.calreicharters.com ) en onze recordlijst na te
gaan. Omstandigheden hadden gemaakt dat
alleen Rudy zou vissen , maar we zouden toch elke dag met 5 personen aan boord
zijn , dus , in geval van meervoudige strike zouden we deze wel de baas kunnen
. We konden ook rekenen op de kunde van de bemanning van de topboot . Met reeds
36 blauwe en 17 witte marlijnen gingen we vissen met de boot die nummer 1
geklasseerd was op Gran Canaria wat gevangen marlijnen betreft in 2012 .
Moet ik U zeggen dat we ten zeerste teleurgesteld zouden zijn met de
vangsten in het algemeen en we ook tegenslag zouden hebben . Het totaal aantal
gevangen vissen zou 4 witte en 3 blauwe marlijnen zijn . Waaronder 2 blauwe ,
gevangen door dezelfde boot op vrijdag namiddag en zaterdagochtend , TELKENS VOOR
ONZE NEUS . Het
was zelfs zo erg dat de schipper ons tijdens de pricegiving zou bedanken om die
2 marlijnen niet gevangen te hebben . We hadden wel het voordeel van te kunnen
genieten van een prachtig schouwspel van de springende marlijnen . Spijtig
genoeg niet aan een van onze hengels , maar dat doen we volgend jaar . Zoals
steeds was de ons te beurt gevallen ontvangst zeer gul en hebben we reeds
afspraak gemaakt met de familie DAS om volgend jaar die eerste plaats te komen claimen
.
Ondertussen , 2 weken na de wedstrijd , zijn er reeds enkele marlijnen
bij gevangen en trachten de mensen van Cal Rei een totaal van 60 marlijnen te
vangen . Seizoen dat tijdens de laatste quinzaine van september ten einde zal
lopen .
Door Hillaert Henk
----------------------------------------------------------------------------------------------
Drie nieuwe
billfishcatchers bij BBGF
Concorso de
Altura Puerto Rico 2012
Door Hillaert Henk
Naar
aanleiding van de jaarlijks terugkerende wedstrijd van Puerto Rico ( Gran
Canaria ) hadden er zich 3 van onze leden aangemeld om mee te doen.
Walter Van Kerckhoven en Jacques Konings waren er vorig jaar reeds bij en het team zou aangevuld worden door een van Jacques' vrienden, Eddy Casters. Gewoontegetrouw was er voor de afreis een gezellige samenkomst en hun aller hoop was eens een marlijn te vangen. Wit of blauw.
Zoals steeds hadden we onze "
huisboot" CAL REI gecharterd . Marin en Randy zijn niet alleen goede
vrienden, ze behoren als bemanning tot de top wat betreft kennis en
professionele aanpak. Voor het jaar 2012 hadden we reeds het geluk om met hen
de eerste en tweede blauwe marlijn van het seizoen te vangen op Canaria, maar
ze stonden ook nog met 29 gevangen blauwe en 4 witte marlijnen aan de top van
de ranking. Dus ze weten wat ze doen .
Vertrek op 24 juli vanuit Charleroi.
Aangekomen nemen we bezit van onze logies, gelegen in de haven. Bezoek aan
Annelies en plaatselijke horeca.
Morgen trainingssessie. Kennismaking voor Eddy met boot, bemanning en het te gebruiken materiaal. Bij Jacky en Walter begint het ook reeds te jeuken.
Woensdag , trainingsdag. 
We doen het rustig aan.
Zeker voor Eddy die dit nog nooit gedaan heeft. De nodige uitleg wordt kundig door
Randy gegeven. Zeker iets nieuws voor Eddy, een opfrissing voor Jacky en
Walter. Gewoontegetrouw zit ik samen met Marin op de flying bridge op uitkijk
naar vogels en andere waterdieren. Overal vogels, dolfijnen en walvissen. Wat
kan de zee mooi zijn. Plotseling, uit het niets, een witte marlijn op een
80lbs-lijn. Alles was door Randy goed gecoördineerd. Lijnen inhalen, Walter de
stoel in, het gevecht kon beginnen. Hemelse ogenblikken voor onze vriend Walter
die zijn eerste billfish kan bevechten. Het is geen te grote vis en na enkele
minuten ligt de vis achter de boot. Enkele foto's, onthaken en daar zwemt hij
weer naar de vrijheid.
We trollen verder en daar gaat reeds de 30lbs reel zingen. Een grotere witte heeft zich vastgehecht aan de haak. Het is zoals afgesproken, Jacky's beurt. De andere lijnen worden binnen gehaald en het gevecht kan beginnen. Een mooie strijd tussen beiden. De vis springt dat het een plezier is om te zien. Ei zo na de boot in. Na ongeveer 25' geeft de vis zich gewonnen. Geschat gewicht 30kg. Jacky heeft daarmee niet alleen zijn eerste billfish binnen, hij wordt ook de gelukkige bezitter van een nieuw belgisch record. Proficiat. We hebben er alles aan gedaan om ook Eddy's droom waar te maken. Nog verschillende aanbeten gehad maar geen hook-up.
De
wedstrijd van Puerto Rico begint op donderdag 26/7 om 9h30' gedurende 3 dagen. Elke dag eindigend om 16h30. In totaal zijn er 34 boten vertrekkend uit
Mogan, Puerto RIco en Pasito Blanco. Gevangen vis moet met een ons ter
beschikking gestelde camera gefotografeerd worden. Camera moet op het eind van
de dag afgegeven worden in Puerto Rico. Niet gefotografeerde vis wordt niet in
aanmerking genomen.
We krijgen de eerste dag slechts 2 aanbeten, zonder
hook-up. Het zal dus voor Eddy nog een dag wachten worden.
En inderdaad, op
dag 2 krijgen we verschillende aanbeten. Pech dat we er slechts een kunnen
vangen. Een witte marlijn heeft zich verslikt aan een van de lures en is
blijven hangen. Weer dezelfde helse toestanden zoals bij andere strikes.
Prachtig werk van Eddy, die , als volleerd big gamer blijft draaien. Randy kan
de leader vast nemen, ik neem enkele foto's en daar neemt de vis reeds zelf
zijn vrijheid terug. Maar alles is in orde . We blijven verder trollen en ons
hart begint sneller te slaan als we aan bakboord van Cal Rei een blauwe marlijn
zien zwemmen, richting: onze lures. Zonder er naar om te kijken zwemt de
marlijn gewoon door. Heeft kennelijk geen honger . 16h30. Eind van de
wedstrijddag. We varen de camera naar Puerto Rico waar we andere deelnemers,
vrienden, tegen het lijf lopen. Er zijn in totaal een tiental boten met vis. Een
enkele boot heeft 2 witte marlijnen, alle andere of een witte of een blauwe.
Het kan dus nog alle kanten uit. Met een blauwe staan we 1e !!! 
Dag 3 moet uitsluitsel geven. We blijven er
in geloven. Een blauwe. Een !!! We krijgen in totaal geen enkele beet. We zien
wel tot 3 maal toe hoe een andere boot die parallel met ons vaart een witte
vangt. Twee boten vangen zelfs een grootoog tonijn. De teleurstelling is groot.
We moeten ons troosten met de wetenschap dat er de laatste dag geen blauwe
gevangen is. Met het groot aantal gevangen witte is het logisch dat er minder
blauwe gevangen worden. Op de prijsuitreiking zaterdagavond horen we dat we
11e zijn op 34.
Volgend jaar komen we met hetzelfde team terug om... te winnen
!!!
Op maandag gaan we het er nog eens op wagen. De wedstrijd is wel afgelopen
maar Walter, Jacky en Eddy zijn door de microbe gebeten. Ik heb zelf dezelfde
ziekte. Ze hebben elk een witte, ze willen een blauwe. We hebben in totaal zes strikes maar geen
hook-up. Persoonlijk zie ik aan stuurboord een blauwe de dichtst bijzijnde lure aanvallen. Ik
spring recht terwijl de draad van de outrigger getrokken wordt. Een seconde
waarbij mijn hart 180 slaat. Weeral pech. Geen hook-up. Marin is wit. Randy
vloekt. 
We sluiten ons verblijf af met een gezellig etentje in Tauro samen met
gans de familie DAS . Walter, Jacky en Eddy hebben elk tijdens deze trip hun
eerste billfish gevangen en hebben reeds besloten dat ze volgend jaar terug
komen. Het ligt zeker niet aan de grote hoeveelheid vis die ze vingen. De
onderlinge samenhorigheid zal er wel voor iets tussen zitten. De ontvangst die
ons door de familie DAS gegeven werd is er niet alleen een van gastvrijheid
maar ook een van vriendschap. En Dora is
een echte keukenprinses. Ook een reden waarom ik er binnen enkele weken terug
heen ga om de wedstrijd van Pasito Blanco te vissen.
Gracias amigos .
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
MEI 2012 IN MOGAN - GRAN CANARIA
Zoals U waarschijnlijk allen reeds weet is een van de doelstellingen van onze vereniging om mensen samen te brengen om te gaan vissen en om info te verschaffen wat bestemmingen en hengelperiode betreft.
Aangezien er enkele leden waren die interesse hadden om ook eens achter die reuzeroggen te gaan die we vorig jaar vingen tijdens de herfst, had ik getracht enkele afspraken te maken met Marin en Randy. Afspraak werd gemaakt met alle betrokkenen tijdens de Hengelexpo 2011 in Kortrijk.
Onze Sportbestuurder Erik zou samen met een iers-engelse vriend mee gaan. De andere deelnemers zouden Gunter Desmet, een van de titelvoerende Belgische kampioenen 2011 en ikzelf zijn. Afspraak 6 mei 2012 voor een korte vakantie van 1 week. Verblijf was geregeld door de vriendin van Randy. Ik had het nodige gedaan om vlucht te boeken.
We zouden 5 dagen vissen, van dinsdag tot zaterdag. Maandag zouden we gebruiken om eventjes het eiland te bezoeken. Na een hartelijk welkom in Mogan namen we bezit van ons verblijf in het centrum van het havenkwartier.
We wisten ondertussen ook dat er wel minder roggen gevangen werden maar dat er door andere sportvissersboten hier en daar, ook reeds een keer door de mensen van Cal Rei, zwaardvissen opgemerkt waren. We hadden na samenspraak met Marin en Randy beslist om toch achter die roggen te gaan.
Zoals
steeds voerden we naar onze hengelstek al trollend in de hoop de ene of andere
wahoo aan de haak te slaan, zonder succes ,en werd er nadien op drift achter aasvisjes gehengeld. Onze vangsten waren
niet denderend maar we hadden wel ons plezier. Het aantal aasvisjes was overdonderend.
We moesten ons echter wel voor deze 2 dagen tevreden stellen met 4 roggen van
kleiner formaat. Maar ze zaten er toch nog. Het aantal gevangen pietermannen
was evenredig met hun giftigheid. 
.
Gracias Amigos ...................
Henk Hillaert
Voorzitter BBGF.
*******************************************************************************************************
STAYEREN EN VISSEN , MOGELIJK ??? 8-13/12/2011
De vraagstelling is misschien ver gezocht, hoewel …….
Met enkele leden
van BBGF hadden we afgesproken om het in december nog eens te gaan proberen bij
de familie DAS, eigenaars van onze huischarter " Cal Rei " die in
Mogan ( Gran Canaria ) gemeerd ligt. Marin en Randy DAS waren het eerste weekend
van december aanwezig op de Hengelexpo in Kortrijk en we zouden samen naar het
zuiden vliegen. Filip Van Asten was al enkele dagen vroeger vertrokken en
wachtte ons op. Hij zou ons gedurende de eerste twee visdagen helpen om de
wateren onveilig te maken.
En dat stayeren zal u zeggen.
Het toeval wilt het of
niet maar Mogan is ook de woonplaats van een van onze oude glories wat
wielrennerij betreft. Nu ook niet de eerste de beste want Paul Depaepe werd in
1957 wereldkampioen halve fond of stayeren. We zijn hem de laatste avond van
ons verblijf tegen het lijf gelopen en gehoord dat deze sportieve senior 3
weken geleden omver gereden was en nu in een corset moet rondlopen omdat hij 2 ruggenwervels
gebroken heeft. Heb Paul Depaepe persoonlijk regelmatig zien rijden op de
pistes in Brussel en Antwerpen omdat mijn papa een freak was van wielrennen en
ook wel omdat we regelmatig via de baas van de BWB VIP kaarten hadden.
Ik zag
in Paul's ogen een traan bij het horen van de namen van zijn vroegere
tegenstrevers Dolf Verschueren en Timoner. Het ga je verder goed Paul.
Nu terug
naar onze visserij. We hadden keus uit vissen achter rog ( op een diepte van 30
à 50m ) en achter amberjack en andere diepzeevissen. Dag 1 met Filip, Rudy en Georges, onze ondervoorzitter,
en ikzelf gingen we achter de rog. Eerst wat levende aasvis vangen, nadien
achter rog. We vingen er elk 1, wat geen slecht resultaat was.
Misschien een
beetje te weinig stroming en het weer dat een beetje tegen zat. Voor dag 2 hadden we geopteerd om achter
amberjack en andere soorten zoals diverse soorten snapper te gaan. We zouden er
vissen op een diepte van ongeveer 120m. Al trollend gingen we naar onze
ankerplaats en zo te zien was dit hier een mooie spot. We herkenden daar een
bootje van Arguineguine waar we 2 dagen eerder waren en die we hadden zien
binnen komen met 2 frigoboxen vol met amberjacks en sama's . Het is geen
makkelijke visserij want het aas moet op een goede manier gepresenteerd worden
en kan dus niet te snel naar beneden gelaten worden. We vingen uiteindelijk een
mooie mengeling van verschillende soorten. Persoonlijk had ik nog tegenslag
want moet ergens een kink in de lijn gehad hebben hetgeen tot breuk leidde ,
maar ....... niet getreurd.
Vriend Georges had ook beet
en was als een echte pro de vis aan het bevechten. Wat er naar boven kwam leek
ons ongelofelijk: de circlehook van Georges had zich in
mijn draainagel vastgemaakt en daar stonden we dan met een vis die we moesten
delen. 's Avonds namen we van de familie van Filip afscheid met een uitgebreid
en zeer lekker souper in restaurant Aycamo gelegen in het binnenland. Zeker een
aanrader. Als u naar Mogan gaat moet U er zeker heen met de groeten van…
Voor
dag 3 zaten we een boord met een paar uit Kiev. Maxim die nooit gevist had
slaagde er in een mooie rog te vangen. Een totaal van 6 roggen was het
resultaat van de dag. Maar nog steeds stond het scoreblad voor een nieuw
Belgisch Record leeg. Morgen zou het
moeten gebeuren. Rudy slaagde er in op dag 4 om een mooie vlinderrog te vangen
met een vleugelbreedte van 1,72m. Als je zo iets naar boven ziet komen kijk je
je ogen uit. Niet alleen de grootte maar ook de prachtige tekening op de
bovenzijde zijn als een van de wonderen van de natuur. Zelf ving ik ook nog een
gestekelde pijlstaartrog met een breedte van 1,36m. Het record was binnen,
bleef er nog een dag om ook eventueel aan Georges de kans te
geven om ook een record op zijn naam te schrijven.
We hadden ook nog een andere landgenoot aan boord die sedert meer dan 40 jaar geen hengel in zijn handen gehad had. De eerste rog werd aan zijn hengel gevangen, de 6 volgende zouden we voor onze rekening nemen. De laatste rog was er in geslaagd om zichzelf in de buik vast te haken. Het was geen lachertje deze naar boven te halen temeer dat het geen kleintje was . We slaagden er uiteindelijk niet in hem of haar aan boord te hijsen. Randy had de leader kunnen vastnemen en we mogen dus aannemen dat de vis gevangen was. Het gewicht van onze vis ging het halen van de stevigheid van zijn vel. Hopelijk heeft ook deze rog zijn opwaarts avontuur overleefd.
We kunnen alleen zeggen dat het weer
eens een geslaagde expeditie was en dat er al stemmen opgaan om dit nog eens
over te doen. Aan het vakmanschap van Marin en Randy moet niet meer getwijfeld
worden. Ook Randy's vriendin heeft haar duitje in het zakje gedaan door haar
prima service om voor het nodige logies en transport te zorgen.
Voor mij kan je het alleen een complete totaalservice noemen. Voor de
vlucht kan je zelf zorgen, maar pick-up dienst aan de luchthaven , logies en
vissen worden door de mensen van Cal Rei geregeld. Ontbijt kan je zelf regelen
en 's avonds heb je keuze genoeg in de typische havenresto's. Indien U
interesse hebt om ook een dergelijk avontuur te beleven staan de mensen van
CalRei en wijzelf, die regelmatig met hen in contact zijn, volledig ter uwe
beschikking. De tweede en derde week van mei gaan we er al met een beperkte groep
naar toe. Leden van onze federatie doen ook mee aan de twee wedstrijden in juli
en augustus. Voor augustus zijn er nog 1 of 2 plaatsen vrij. Zin om ons te vervoegen ???
Henk Hillaert
Voorzitter BBGF
COMPETITION PASITO BLANCO 2011 EN 3 NIEUWE BELGISCHE RECORDS.
Augustus 2011
Het wedstrijdprogramma op Gran Canaria voorziet in 2 wedstrijden een in
juli en een in augustus. We waren er bij met 3 leden in juli voor de wedstrijd
van Puerto Rico, we zouden er bij zijn met Patrick Panis en Rudy VanderStichel
in augustus. Zoals steeds met onze vrienden van de CalRei in Mogan.
Er was een
vervolgprogramma voorzien de week na de wedstrijd, een dag voor het
wedstrijdteam, 3 dagen voor Gilbert Lampens, Wim Feytens en mijzelf.
Dat het
CalRei-team zich aanpast aan de omstandigheden en de vragen van zijn klanten
zal u zeker beamen na het verslag van deze laatste 4 dagen.
Met ingewijden (die
al meer dan 20 jaar schipper en/of deckhand zijn en waarmee we het genoegen
hebben goede contacten te hebben) hadden we een uitgebreid gesprek tijdens de
protocolaire ceremonie van de prijsuitreiking van Pasito Blanco. Het ging er
hem over watertemperatuur, de 4 jaarlijkse cycli, aasvis en dolfijnen. Het was
een geanimeerd gesprek, zeker na de teleurstellende resultaten van de wedstrijd
en ondanks het feit dat er in juni op sommige dagen WEL goed gevangen was.
36
boten vertrokken vanuit de havens van Mogan, Puerto Rico en Pasito Blanco. De meesten hadden ook al
deelgenomen aan de wedstrijd van Puerto Rico hopend dat het deze keer beter zou
zijn.
Het resultaat van de eerste dag mocht er zijn. We hadden 15 strikes en 5
vissen waren geland. Catch and release. 3 blauwe en 2 witte marlijnen. We
hadden bijna even veel vissen als vorige maand op 3 dagen.
Vrijdag begon vol
animo: vertrek om 9h15'.
Om 9h50', 500m achter onze boot zien we een andere deelnemer
die op de plaats waar we enkele minuten geleden aan het trollen waren een
prachtstrike heeft met talrijke jumps uit het water. Shit, het had de onze kunnen
zijn. Na enkele ogenblikken zien we de boot terug verder varen --> gemist.
10h15':
we zien een marlijn springen op 200m voor onze boeg. Er is weer veel meer hoop
en iedereen aan boord voelt de spanning stijgen. Strike or not ?? No strike. Maar waar zwemt hij of zij ???
10h45':
plots roept Randy: " DAAAAR. MARLIJN" we zien inderdaad een marlijn
die naar verschillende van onze lures zwemt en er zelfs een een zwieper tegen geeft,
maar bijten, neen.
We horen de rest van de dag slechts een enkel bericht van
een gemiste strike. We zien wel een massa dolfijnen die onze mogelijke baitfish
aan het opvreten is. Dat ziet er voor morgen niet denderend uit. Spijtig. Maar
dat is vissen.
Zaterdag is het heel stil op de radio met enkel een gemiste marlijn.
Iedereen is teleurgesteld maar zegt dat dit het slechte jaar van de 4 is.
Zaterdagavond,
zoals steeds receptie en souper in Pasito Blanco met alle mogelijke en
onmogelijke vissersverhalen.
Zondag: rustdag na de wedstrijd. Maandag gaan we achter rog.
Dat vissen achter rog is natuurlijk iets gans anders dan het trollen. Er werd o.a. eerst achter kleine aasvis gevist met de onnodige vangsten van grote pietermannen. Tussendoor werden wel de nodige aasvissen gevangen. De meegebrachte sardines en makrelen zullen we kunnen gebruiken als extra aas en als voeder.
Het werd voor Erwin, vriend van de dochter van Rudy een aangename
kennismaking met deze visserij. Hij was zo gebeten door de microbe. Spijtig dat
het geen zwaardere exemplaren waren maar die komen later nog wel naar boven. Maar
we hadden elk een of meerdere roggen en daarmee was de pil van de wedstrijd
toch niet te bitter. 
Ondertussen was er ook nog wat animo want Randy had een
lijn uitgelegd met levend aas en we zagen zowaar op 200m van de boot de rugvin
van een haai. Spijtig dat hij niet gebeten heeft. Volgende keer misschien.
Voor
wat de volgende dagen op het programma stond ben ik jullie een woordje uitleg
verschuldigd.
Gilbert Lampens droomt sinds een paar jaar om eens een broadbill
te vangen.
Hij heeft er samen met Andre Huys al 2 gevangen, maar het was steeds
Andre die deze vis bevochten heeft wegens het systeem, elk om beurt inhalen. Zijn
vraag, naar mij toe, was dan ook om Marin te overhalen het eens te proberen.
Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan want er is een speciale montage nodig
en je schudt die niet zo maar uit uw mauw.
U
Uiteindelijk is er overeen gekomen
om het na de wedstrijd van Pasito Blanco te proberen. Supplementair was Wim
Feytens er ook nog bij en ons gezamelijk akkoord was dan ook om iedereen zoveel mogelijk zijn ding
te laten doen. 
We konden daarbij ook op de vindingrijkheid en het professionalisme van
het Calrei-team rekenen.
Gilbert was al in Mogan en Wim kwam op dinsdag samen
met zijn echtgenote Kathy over om 4 dagen van dolce farniënte te genieten.
Woensdag
onderlinge samenkomst om de planning na te gaan.
In de ochtend al trollend naar 1500m diepte gevaren en daar de 2 lijnen uitgelegd op de broadbill. Samenwerkend en elkaar raad gevend lukte het wonderwel om aas en lijn uit te leggen hopend tot -300m of dieper te geraken. 2 lijnen lagen uit, nu wachten. We hebben geen beet gehad niet wetend of dit het seizoen is. Maar we hebben het geprobeerd en het system werkt wel maar de vis beet niet.
Voor de namiddag was afgesproken er een roggen namiddag van te maken. Groot was dan ook onze verwondering dat we deze dag konden afsluiten met de vangst van 3 angel sharks ( een vang je soms , 2 is heel raar) maar ook nog voor Wim een nieuw Belgisch Record.
Donderdag was gereserveerd om achter broadbill te gaan en later nog wat te gaan trollen op marlijn en binnen te varen trollend op wahoo. Laat ons zeggen een dagje zonder vis maar er werd overeen gekomen: morgen gaan we achter rog na eerst de vangst van wat levend aas.
Het zou een wijze beslissing zijn ons ingegeven door onze
vrienden Marin en Randy.
Vrijdag moest het gebeuren. Wim was deels tevreden met
zijn record maar die rog speelde nog in zijn hoofd. Dadelijk achter wat levend
aas aan gegaan met weer die verdomde pietermannen. Na een uurtje hadden we voldoende
levende aasvisjes. Nu en konden we op weg gaan naar onze geankerde roggenstek.
Alle nodige lijnen lagen uit, er werd met gehakte makrelen (rubby dubby) een perfect reukspoor aangelegd. De opeenvolging was: Wim, Henk, Gilbert, Wim enz. enz. Een lijn werd opgehaald met weerstand onderaan en Wim kon aan het werk. Na een tiental minuten een mooie stingray met en vleugelbreedte van 85cm. Neen Wim, geen 2e record. Na een half uurtje wachten en het bijvoeren zien we een van de hengels langzaam krommer staan: Beet. Ik steek de hengel in de beugelsteun en daar sta ik dan met iets dat langzaam maar zeker lijn van de 50lbsmolen trekt en weg zwemt. Een harnas wordt hier zeker een passend instrument. Trekken heeft niet veel zin en veel beweging zit er ook niet in. Forceren heeft ook geen enkele zin. Eens zien wie er eerst op geeft.
Gelukkig dat er na 25' toch wat leven in
de brouwerij komt en dat de rog beslist heeft zich te verplaatsen. Grove
strategische fout natuurlijk vanwege Mr.(s) Stingray. Dit is het gedroomde
ogenblik om wat meer druk op de vis te zetten die nu naar boven zwemt.
Dan nog
wat heibel omdat er 2 andere lijnen inliggen die mogelijks voor wat problemen
kunnen zorgen. Maar alles loopt gesmeerd. Eerste zicht op een klein monster.
Een grote vis. Aan boord haalt Gilbert de meter boven en geeft als verdict
1,40m. Nieuw Belgisch Record. Gelukwensen alom. Daar drinken we later ene op.
Een beetje later zien we dezelfde hengel weer krom staan. Werk aan de winkel
voor Gilbert. Zelfde werk dat hem na een kwart uur te zwaar lijkt. Hij krijgt
de hulp van Wim die de klus zal moeten klaren. Ondertussen zijn er nog andere
lijnen die inliggen o.a. een met levend aas.
Plotseling loopt de molen af met
het levend aas. Wahoo of haai ???
Kalm aan want het betreft een lichte hengel.
Voor de tweede maal sta ik in het zweet te baden. Ook zijn we benieuwd om te
weten welke vis het is. We zien diep iets glinsteren. Onbekend van hier uit.
Ondertussen staat Wim nog steeds in verbinding met de bodem dankzij de rog. Het
wordt uitkijken en ik ben verplicht alles er uit te halen om geen problemen te
hebben. Uiteindelijk na bijna een kwart uur kunnen we de vis, onbekend door de
opvarenden, aan boord hijsen. 
Het boek van IGFA met vissoorten wordt boven
gehaald en iedereen is het er over eens dat dit een zeer mooie record bluefish is.
Na
weging in de haven, 5,7kg. Dit is dus wel degelijk
een mooie vangst.
Een beetje later lukt het Wim ook om zijn 2e rog van de dag
boven te halen. 1,36cm en afgesneden pijlstaart . Gelukkig met onze vangsten
keren we naar de haven terug.
Om 17h is het Azerbeidzjan - België en om 19h30
hebben we afspraak om allen samen te gaan eten ( en ons verdriet om het
gelijkspel te verdrinken ). We vingen dus nog geen broadbill, maar dat komt
mits enige overgave en opzoekingswerk, wel in orde.
We kwamen wel terug met 3nieuwe Belgische records waaronder 2 onuitgegeven. Terugkomen doen we zeker
want al die records moeten er aan geloven. Wie gaat er met ons mee?
Aan de kunde en kennis van het CalRei team moet niet meer getwijfeld worden.
Henk Hillaert
Voorzitter BBGF
Gilbert Lampens en Henk Hillaert
Achter reuzenrog op Gran Canaria
Hoe krijg je dat beest aan boord en hoe zet je het terug? We zouden dit laatste trouwens ondervinden. Het is trouwens ook een charterboot. We hadden weer een vlucht vanuit Charleroi, met Ryanair, en landden op tijd op Gran Canaria. Prettig weerzien met Randy en Annelies , die we regelmatig bellen via skype. Naar ons appartement, al onze West-Europese ttz. warme kledij, uit . Short en T-shirt is hier de gangbare kledij. Afspraak in de namiddag aan de boot die van ligplaats moest verplaatst worden. Hij ligt nu aan de ingang van het Club de Mar Hotel. DE best zichtbare plaats van gans de haven !!!
Vrijdag 15 oktober : met 4 achter stingray. De gewoonlijke ankerplaats is reeds bezet , we gaan dus een beetje verder ankeren. Haken worden beaasd en Marin is reeds bezig met het lokvoer. In stukken gesneden sardines worden in een stalen gaas buideltje met een lood van 300 gram naar de bodem gedropt , enkele stevige rukken en het buideltje komt leeg terug boven. Beneden een lekker reuk en voedselspoor vormend. Ideaal om de vis te lokken. Met een beetje geduld, want denk nu niet dat die roggen op u liggen te wachten. Het resultaat van de dag was 3 roggen, 20 à 30 kg, 2 voor mij en 1 voor Randy. Gilbert kon alleen een lip trekken. Morgen beter.
.Aan de haven aangekomen zijn er 3 polen die vragen of ze 's anderendaags mee mogen. Geen probleem. Afspraak 9h30 . De een, spreekt een beetje Frans, de andere nog een beetje minder Engels. We gaan lachen morgen om het uit te leggen.
16 oktober : Om 9h30' staan ze klaar. Elk een pint in de hand. Ze hebben elk nog 2 x een halve liter bier mee. We vragen of ze alcohol bij hebben. Neen. We laten hen hun 2 grote pinten en leggen hen uit dat dit eigenlijk tegen de regels is aan boord van Cal Rei. Drink een pint of zelfs meer als aan land bent. Op zee : niks, geen alcohol.Ook geen bier. We gaan terug naar de spot van de vorige dag, en waarschijnlijk om mij tegen te spreken " verwacht u hier binnen het eerste uur niet aan een beet", zijn we nog geen 5 minuten bezig als de reel reeds zingt met een mooie rog aan de haak. We vangen er zoals gisteren weer 3. Wel grotere exemplaren tot 35kg.
Fot
.
17 oktober : Op dag 3 horen we van Randy dat een van zijn vrienden, die een karpercharterbedrijf op Gran Canaria runt, samen met een televisieploeg van SkySport, 's anderendaags komt filmen. We proberen een andere spot, ditmaal op rotsbodem, en vangen natuurlijk geen rog. Wel een murene en een waterschildpad geschat op 50kg die niet beter gevonden heeft dan op 50 m diepte 2 beaasde haken binnen te spelen. We beslissen wijselijk om eens boven de draad door te knippen in de hoop dat onze schildpad het avontuur overleeft. De murene wordt ook terug gezet.
.
We weten dus dat we morgen met de SkySport-ploeg naar de spot moeten van dag 1 of 2 . Randy kan wegens persoonlijke redenen niet mee, ik zal dus als deckhand fungeren.
18 oktober : Maandag 9h : Ze staan er met 5. Keith Arthur, journalist van Sky-Sport, samen met zijn cameraman, de montage-assistente en de 2 mannen van het karpercharterbedrijf.
Keith heeft het tijdens onze trip naar onze hengelplaats over de verschillende plaatsen waar hij reeds reportages maakte. Zo te horen heeft hij toch wel enige ervaring en zullen we hem ook een vis laten boven halen, voor zover we iets vangen natuurlijk. Persoonlijk vond ik de aas aanbieding niet ideaal en schakel ik over naar een door mij gebruikte manier van aas aanbieding om achter conger en leng te vissen. Teveel kleine vis komt zijn buikje vullen aan het vlees van de filets. Ik ga voor een halve vis. Het staartstuk. Minder beschikbaar vlees voor het kleine grut en een langer durend reukspoor. Het beazen van de haak blijft natuurlijk steeds een twistpunt. Het wordt wel eventjes wachten. Marin heeft reeds een paar korven vispoespas naar beneden gelaten. En, nog geen beet. We weten wel dat als we er een aan de haak slaan er nog zullen volgen.
Waar we de vorige dagen met kleiner aas visten en de roggen direct, na hun maaltijd , verder zwommen en door de slip gingen, hebben ze nu soms grotere stukken te verorberen. De beet is anders.
Kleine trillingen aan de top van de hengel toonden aan dat er wel enig animo was op de bodem. Eerste vis voor Gilbert was een klein haaitje, waarschijnlijk aan een met visfilet beaasde haak.We zeggen 11h30'. Om 12h was het de beurt aan Keith om naar boven te komen met een rog van een mooie 20kg. Weer werd er door Marin wat visblubber naar beneden gelaten. 14h10 weer een mooie trilling aan Gilbert's hengel, beaasd met een mooi stuk sardine. Het zou wel goed 15' duren eer het beestje zich gewonnen gaf. Geschat gewicht door Keith : 45kg op 50lbs.
Nieuw belgisch record voor Gilbert.
Het beest daadwerkelijk wegen is onmogelijk, behalve indien je het doden. Een levensgevaarlijke giftige pin ligt boven op de staart van de stingray. En deze staart kan op elk ogenblik van links naar rechts gezwiept worden. Tegengif is niet aan boord. Het is dus opletten geblazen. Handdoeken bedekken deze pin zodat de vis kan behandeld worden om foto te nemen en om hem terug te zetten. Wegen is uitgesloten !!!
Terwijl Gilbert zijn vis terugzette kreeg ik een kleine trilling aan mijn hengel. Een kleine rog ..........
Om 15h , hevige dreun op een van hengels. De vriend van Randy is aan de beurt. Het lijkt in elk geval een stevige brok. De rog laat onze vriend rond de boot wandelen. Van stuurboord achteraan naar bakboord vooraan en verder naar "AF". Het zal wel een goed half uurtje duren voor de rog los komt van de bodem. Hem of haar binnen boord krijgen is geen lachertje, terugzetten wordt een nog hachelijkere onderneming.De vis wordt door Keith op goed 70 à 75 kg geschat. Foto's genomen, vis teruggezet en onze vistijd zit er op. Terug naar de haven met de belofte van Keith dat we DVD van de te maken reportage zullen krijgen.
Voorlopig staan er enkele andere reportages op Sky :
--> http://www.skysports.com/video/inline/0,26691,13019_6503109,00.html
beelden van deze visdag op skysports:
De video komt op deze site en het verschijnen is voorzien rond nieuwjaar
Henk
Juli 2010 MOGAN GRAN CANARIA.
Paul Derere en ik zelf Andre Huys hebben de biggamer «Calrei» van onze vriend Marin Das voor 4 dagen gecharterd in Mogan Gran Canaria.
Bespreking van de manier van trollen; de spreiding van de lijnen en aanpassen van de vechtstoel en het harnas. De verwachtingen zijn niet hoog. Reeds een ganse week zijn de vangsten miniem en dat door de aanwezigheid van enorme hoeveelheden inktvis en baitfish. De gamefish heeft blijkbaar geen honger en heeft zo niet de minste reden om te jagen...
05/07: Mooi weer en start om 09H00. We trollen met 4 X 80 en 2 X 130. Lures met zeer grote haken die ultra scherp zijn. Geen enkele vis komt op. Op de radio horen we permanent " Nada, mallo”. Op de andere boten dus ook geen beweging!
06/07: Zelfde verhaal als gisteren. We vangen 1 bonito op een 50 en zien op 25 meter afstand van de boot een grote zeer bleek- grijze walvis.
07/07: Vandaag terug het zelfde liedje. We haken een grote Mahi die echter los schiet...
Een tweede marlin zwemt door de lijnen maar bijt niet.
Onze 4 dagen zijn nu voorbij. Noch wij, noch een andere boot heeft een strike gehad en dat door de overvloed van baitfish.
Capt Marin is er het hart van in en doet ons een fantastisch voorstel: gezien we in de laatste uren 2 marlins gezien hebben, denkt hij dat de toestand beter wordt. Hij biedt ons de volgende dag een extra visdag aan en dit gratis. Natuurlijk aanvaarden we die uitnodiging.
Besluit: We hadden een mooie week. Spijtig waren de vissen de eerste dagen niet op de afspraak door de gekende reden. Dan nog de pech met het uiteen schieten van wind-up-leader en de leader....
De boot: die is pico bello, abnormaal net en zeer confortabel. Als nieuw!
Het materiaal: alles nieuw en van het beste en duurste dat er op de markt is.
DUS TERUG KOMEN DOEN WE !
Al heel vroeg in de morgen vertrok het TEAM van calreicharters voor een eerste trollingdag van het seizoen. De crew bestaat uit Marin, zijn zoon Randy en kapitein Pedro, allen vele jaren ervaring met big game vissen. Het is nog wat vroeg in het jaar voor marlijn te vangen maar men waagde het er toch op. De zon stond al snel hoog, de zee was woelig. Reeds een half uur na het inleggen van de lijnen was er een eerste beet, verloren! Vermoedelijk een goudmakreel (mahi mahi) slecht gehaakt. Nog geen kwartier daarna beet hij dan! De lijn liep af en bleef maar aflopen. Toen de marlijn stopte waren er nog maar enkele meters draad over. En dan begon het gevecht; dit door Marin, de eigenaar van de boot. Al na een uur was de vis bij de boot en heeft Randy de vis gehaakt om in de boot te halen. De eerste marlijn van het seizoen wordt namelijk mee genomen naar de haven, de rest is catch and release.
En daar is hij dan: een prachtexemplaar, 3.15 m lang en bijna 200 KG (420Lbs). Een heel gelukkige crew vaart terug naar Puerto Mogan. Daar is er heel veel belangstelling en worden er honderden foto’s getrokken door de vele toeristen die zijn komen opdagen. Het is immers ook de eerste marlijn van de haven Puerto Mogan van dit seizoen. De vis wordt verdeeld onder verschillende inwoners van Mogan.
Een zeer goede start van het seizoen voor het team van calreicharters. Interesse voor eventuele boekingen check de website: www.calreicharters.com
