Kenia

Op vrijdag 27 januari 2023 vertrokken we (Linda, Christa, Dolores, Kris, Rudy, René, Erik, Wim en ik) naar Malindi in Kenia.

Na een voorspoedige reis met Ethiopian Airlines kwamen we aan in Mombasa. Na de nodige grensformaliteiten namen we een taxi naar ons hotel in Malindi. Een lange tocht van 3.5 uur waarbij een noodzakelijke pauze om te hydrateren werd ingelast.

In het hotel werden we opgewacht door Patrick en Rudy , die reeds een week ter plaatse waren.

Op zondag hadden we afgesproken in het "Malindi Fishing club-lokaal” om de betaling van de boten met de "vertegenwoordigster van Kingfisher” te regelen. In afwachting hiervan werden , omwille van het warme weer, één of meerdere drankjes genuttigd , gesponsord door Henk , waarvoor dank.

Het wedstrijdreglement werd besproken. Er waren 4 deelnemende teams en 4 boten waardoor elk team elke dag op een andere boot zou vissen.

Voor een marlijn (alle soorten onafhankelijk van het gewicht) , kreeg men 500 punten. Voor een zeilvis 250 punten en voor alle andere soorten , 10 punten per kg. Om mee te tellen voor het klassement diende de leader "aangeraakt” en een foto van de gevangen vis beschikbaar te zijn.

Dag 1

Linda en Kris : Eclare

1 barracuda van 9 kg (= 90 ptn)

Patrick en Rudy : Snowgoose

Geen vis

René en Erik : Neptune

1 marlijn (= 500 ptn) en 1 wahoo (= 80 ptn)

Wim en Walter : Little Tut

1 wahoo van 10 kg (=100 ptn)

René en Erik zetten ons op het verkeerde been door te vragen om het reglement te veranderen omdat René geen foto van de marlijn had kunnen nemen. Dit zorgde uiteraard voor een "storm” van protest bij de andere deelnemers. Achteraf bleek de foto wel beschikbaar en gingen René en Erik met een brede "smile” met 580 punten aan de leiding. Zij verwachten deze voorsprong te kunnen behouden. De toekomst zou het uitwijzen…

Dag 2

Linda en Kris : Snowgoose

1 marlijn (= 500 ptn) , 1 wahoo (= 100 ptn) en 1 grote geelvintonijn van 85 kg (= 850 ptn)

Patrick en Rudy : Little Tut

1 marlijn (=500 ptn)

René en Erik : Eclare

Geen Vis

Wim en Walter : Neptune

1 marlijn (= 500 ptn)

Linda en Kris nemen hier de leiding o.a. door een mooie tonijn gevangen door Kris (vangtijd : 2 uur)

Dag 3

Linda en Kris : Little Tut

1 marlijn (=500 ptn) en 1 wahoo (=90 ptn)

Patrick en Rudy : Neptune

2 marlijnen ( = 1000 ptn) , 1 tonijn van 28 kg (= 280 ptn) en 1 barracuda (=40 ptn)

René en Erik : Snowgoose

2 marlijnen (= 1000 ptn)

Wim en Walter : Eclare

1 marlijn (= 500 ptn) + 1 zeilvis (= 250 ptn) + 1 dorade (=40 ptn)

Patrick en Rudy zitten Linda en Kris op de hielen na een goede vangst op de Neptune. Kunnen zij hen nog inhalen?

Dag 4

Linda en Kris : Neptune

1 zeilvis (= 250 ptn) + 3 dorades ( = 230ptn)

Patrick en Rudy : Eclare

1 marlijn (= 500 ptn) , 1 barracuda (=120 ptn) en 1 dorade (= 60 ptn)

René en Erik : Little Tut

1 marlijn (= 500 ptn) , 1 wahoo (=120 ptn)

Wim en Walter : Snowgoose

2 dorades (=180ptn)

Ondanks de eindspurt van de andere teams , behouden Linda en Kris de kop-positie (met 2610 ptn). Proficiat voor de knappe prestatie van de winnaars!

Patrick en Rudy worden 2^de met 2500 ptn.

Ik voelde de bui al hangen en had die morgen reeds een rood t-shirt (rode lantaarn) aangedaan.

Globaal gesproken was de vangst matig. Er werden wel veel marlijnen (12) gevangen maar de bijvangst was beperkt. Er werden vooral weinig zeilvissen gevangen (2).

De boot waarop het meest werd gevangen was de Neptune (2880 ptn) voor de Snowgoose (2620 ptn).

De winnaars en de winnende boot kregen een kleine geldprijs.

Alle deelnemers kregen als aandenken een beeldje van een Marlijn . Erik had dit ter plaatse voor ons laten maken , waarvoor dank.

De sfeer was opperbest ondanks (of dankzij?) de "ware competitie-mentaliteit” van sommige van de deelnemers.

We kijken al uit naar het volgende BK van 2024 in …

Walter

   KENYA - MALINDI/WATAMU  REVISITED  Januayi 2012

Enkele leden van BBGF zouden het de laatste 2 weken van januari toch nog eens proberen om enkele vissen te vangen.

Na de tegenvallende vangsten van het B.K. in 2011 op dezelfde locatie en tijdens dezelfde periode wilden we er toch van overtuigd worden dat het jaar 2011 een tegenvallend jaar geweest was. Er waren reeds plannen om in 2012 ook op andere plaatsen te gaan vissen en een goed resultaat neerzetten tijdens onze trip in Kenya zou ons inderdaad moed geven voor

onze volgende trips.

Onze Sportbestuurder had alles besproken met de mensen van Kingfisher.

Week 1 met minder volk aanwezig : 4 dagen vissen met 1 boot.

Voor Week 2 waren er 4 dagen geboekt met telkens 2 boten, met de mogelijkheid om ergens nog een dag bij te boeken of om een andere soort visserij te beproeven.

We hadden op het thuisfront reeds vernomen dat de vangsten niet slecht waren en onze hoop was ons te wreken om de slechte vangsten van ons B.K. te vergeten. We zouden er alles aan doen om te lukken.

15 januari was vertrek van de eerste lading leden. Fons, Erik, Rudy en Georges zouden het startschot geven. Erik was even opgehouden en zou slechts vanaf woensdag kunnen vissen.

Het resultaat na 3 dagen vissen mocht gezien worden 11 sails, 1 zwarte en blauwe marlijn en een beetje bijvangst kan niet slecht genoemd worden.

De schipper van de Neptune kennende zou deze de 4e dag achter marlijn gaan met het gekende resultaat dat er geen vis gevangen werd. Drie dagen eerder was het resultaat beter, maar het is en blijft soms een beetje en loterij.

De tweede lading vertrok op 22 januari . We vetrokken met zijn achten en zouden dus met 14 personen aanwezig zijn in het  Hotel Sandies Tropical Village in Malindi.

De volgende dagen zouden ons terug vertrouwen geven in de ons omliggende waters. Veel gevangen vis maar ook veel missers.

Je mag stellen dat voor elke gevangen vis er ook minstens  een gemiste bij was en dan spreken we nog niet van de vissen die we rondom hebben zien springen. Een sail die 7- 8 keer uit het water sprong was echt geen uitzondering. Soms sprongen ze met zijn tweeën.

Het moet gezegd dat dit droommomenten zijn die ons zeer veel zin geven om het terug te gaan proberen. Met een totaal van 68 sails in 9 visdagen kan je niet anders dan dit als een prachtig en hoopgevend resultaat te bestempelen . Het aantal dode vissen is beperkt gebleven tot een paar exemplaren die zich in de draad gedraaid hadden en met de staart binnen gevist werden en twee anderen die zo gehaakt waren dat ze anders haaienvoer zouden worden.

We hebben in elk geval reeds met de mensen van Kingfisher afgesproken dat we er de laatste week van januari 2013  ons 4e Belgisch Kampioenschap zouden vissen.

Andere bestemmingen zitten met een probleem van jetlag of hebben een probleem om zo mogelijk vis terug te zetten of hebben beide problemen.

De inschrijvingen voor het B.K. zijn open.

U mag er ons voor contacteren.

VANGSTEN :

17/01 Neptune     1 black marlin - 1 blue marlin en enkele aasvissen

18/01 Snowgose  5 sails - 3 bonito's - 1 Mahi-mahi

19/01 Snark         6 sails - 1 wahoo - 1 barracuda

20/01 Neptune      nougabollen (gevist op marlijn)

24/01 Snowgoose 6 sails

24/01 Tina          14 sails

25/01 Snark          3 sails - 1 kingfish

25/01 Neptune    12 sails - 4 golden travelly

26/01 Snowgoose 6 sails - 1 wahoo

26/01 Snark          3 sails - 1 wahoo

27/01 Neptune    11 sails - 1 wahoo

27/01 Snowgoose 6 sails - 1wahoo

28/01 Snark          7 sails - 2 yellowfin tuna

                 KENYA          JANUARI - FEBRUARI  2010

 Verslag : Bart Van Hoey

Dag 1

1^ste visdag in Kenia was met de Tina, ongeveer 5 dagen voor volle maan. Door de hele woelige zee van vandaag moeste we met zijn vieren, ikke, Rudy en de vrouwtjes, vechten tegen zeeziekte. De visdag zelf begon goed met elk half uur een aanbeet. Maar na zeven aanbeten pakken, lossen, pakken, lossen, waarvan grotendeels van marlijn en zeilvissen, werden we het stilaan een beetje beu en begon het te vervelen. Tot het aan Rudy zijn beurt was en er zich een dorado vergreep. De inktvis waarmee we bezig waren was toch niet zo heel vers, maar na het veranderen van de inktvis naar de reepjes vers gevangen dorado keerde het tij snel met na 10 minuten een dubbele strike van twee marlijnen. Rudy had een blauwe marlijn die na het merkteken losschoot. Dit was een mooie vis van +- 60 kg. En mijn zwarte marlijn die na enkele toertjes rond de boot en het vastnemen van de voorslag terug de diepte opzocht en resulteerde in een lijnbreuk. Na een half uurtje kwam Rudy weer tot leven met een schitterende gestreepte marlijn van meer dan 60 kg. Na de tag en release vaarden we weer verder tot een triple strike van zeilvissen ons tot stilstand dwong. Eén voor mij van +- 30 kg, één voor Rudy en één door de deckhand zelf afgedrild. Allen rond de 30 kg. Even later nog een beet tijdens mijn beurt met als resultaat terug een zeilvis.

Uitstekende visdag, alleen veel missers door het niet zo verse aas waarmee we in het begin van de dag visten.

Niet slecht gevist tussen de misselijke momenten door.

Resultaat: - 1 blauwe marlijn (Rudy)

- 1 zwarte marlijn (Bart)

- 1 gestreepte marlijn (Rudy)

- 2 zeilvissen (Rudy)

- 3 zeilvissen (Bart)

Dag 2

Snowgoose, 3 dagen voor volle maan.

Totaal op de boot: zeven zeilvissen en 2 marlijnen.

Na een half uur vertraging wegens motorpech, dat niet lang zou duren, zijn we toch in ijl tempo uitgevaren. Na een uurtje werden de lijnen te water gelaten. Nog geen half uur later een triple strike van 1 zeilvis en 2 gestreepte marlijnen waarvan de zeilvis losschoot. Maar we hadden wel onze gestreepte marlijnen aan boord. De mijne werd geschat op 60 kg, die van Rudy op 55 kg. Na ongeveer een half uurtje weer een triple strike. Deze keer van 3 zeilvissen waarvan Rudy er 2 verzilverde en ik de andere voor mijn rekening mocht nemen. Allen wogen ze rond de 30 kg. Een uur later weer raak, maar dit werden 2 missers. We denken dat dit marlijnen waren. Een eindje verder weer een triple strike, waarvan 2 marlijnen en 1 zeilvis. Marlijnen werden spijtig genoeg allebei verspeeld. Van één van deze marlijnen hebben we het oog nog aan boord gebracht. Naar schatting betrof dit een exemplaar van meer dan 80 kg. Maar tijd voor te treuren over de verspeelde marlijnen was er niet, want mijn Saltiga stond gloeiend heet door de zeilvis die kort na de marlijnen aan de haak hing. Ik vroeg naar water aan de deckhand voor het afkoelen van mijn spoel. Hij dacht eerst dat ik dorst had en keek daarom maar raar toen ik het water over mijn spoel goot. De vis moest echt wel stoppen want de laatste meters van de lijn waren in zicht. Gelukkig keerde hij. Na een hevige dril van 20 minuten was de vis toch moe geworden en konden we hem uiteindelijk in de boot tillen. Naar schattig een 30 kg zeilvis. Op dit materiaal is het topsport, alleen jammer dat deze vis het einde nabij was. Na weging in de Malindi Seafish Club woog deze 32 kg. Na nog enkele triple strikes waarvan we er enkele verloren en toch nog een 3-tal zeilvissen konden bemachtigen, zat de dag erop.

Stand: - 1 gestreepte marlijn (Rudy)

- 1 gestreepte marlijn (Bart)

- 4 zeilvissen (Rudy)

- 3 zeilvissen (Bart)

Deze dag zaten we op de beste boot.

Meest beetuitlokkende combinate van kleuren: blauw-zilver en blauw-wit.

Dag 3

Terug op de Snowgoose, 1 dag voor volle maan.

Deze dag begon als volgt: na het succes van de vorige dag met blauw-zilver, legde ik deze combinatie terug in op mijn eigen lijn, in het midden van het vaarwater, dichtst bij de boot, wetende dat ze hier meest op beten, maar dikwijls terug losten (rubberen smaak door valse balihoo werd blijkbaar niet erg geapprecieerd) door te zachte hengel of te losse slib waardoor de haak niet goed werd gezet. We zijn er nog niet goed uit wat de oorzaak van het vele lossen zou geweest zijn, maar ervaring geeft wel het antwoord zeker?

Mijn lijn ging als eerste af. De marlijn kwam langs buiten, dook onder de andere aasjes door en greep de mijne als eerste. Na het missen week hij uit naar een andere aasje maar ondertussen waren er al 4 zeilvissen mee komen tafelen. Van deze zeilvissen werden er drie gevangen en ook de marlijn. We stonden met 4 man te drillen. Ik en de Pool die we hadden leren kennen en die in de plaats van Rudy meeging, en 2 andere deckhands. De Pool zijn eerste zeilvis was rap binnen en begon de 2^de zeilvis te drillen. Ondertussen was de gestreepte marlijn al afgedrild door één van de deckhands, nog alvorens ik mijn zeilvis had kunnen binnenhalen. Maar er moest nog een zeilvis worden getemd dus nam ik deze voor mijn rekening. In totaal dus 4 zeilvissen van rond de 30 kg en 1 gestreepte marlijn van 55 kg. Na nog 5 aanbeten gemist te hebben op blauw-zilver, de haken blijken het af te weten naar mijn vermoeden, werd het lang stil. Van 10u tot 15u geen enkele aanbeet meer. Dan weer plots, uit het niets, weer 3 lossers waardoor de Pool ongeduldig werd en de volgende beurt voor zich eiste. Uiteindelijk haakte hij nog een zeilvis.

Resultaat: 

- 3 zeilvissen (Pool)

- 2 zeilvissen (Bart)

- 1 gestreepte marlijn door deckhand

Dag 4

Snowgoose, enkele dagen na volle maan.

Na weer één uur later te vertrekken door motorpech en alles dus een uurtje later te water ging, kregen we na anderhalf uur trollen één tikje op de hengeltop. Maar deze ging in het niets weer verloren. We besloten om even te jiggen, maar dit werd een grote flop. Na 10 minuten waren we allebei ons bodemlood al kwijt dus werd het terug trollen. Uren gingen voorbij. Eindelijk kregen we een 5-beet van zeilvissen. Eén zeilvis gelost, 2 gevangen door Rudy, eén door mij die aanvoelde als dood gewicht en dat ook zo bleek te zijn toen we hem aan boord tilden. Eén werd gevangen door een deckhand. Toch nog 4 vissen op de boot gekregen. Later bleek dat we die dag het meest gevangen hadden van alle boten.

Dag 5

Snark

Deze boot is niet zo snel ten opzichte van de anderen. In het heenvaren naar de visgronden werd er al één lijn opgetuigd met de rappala waar we dan ook al snel beet op kregen. Maar deze werd spijtig genoeg verspeeld. Misschien was het een barracuda of iets in die aard. Om 9 uur volgde er een tweede aanbeet. Weer op mijn eigen hengel, blauw-zilver met valse balihoo. Weeral verspeeld. Om 10 uur was het op blauw wel raak. Mijn eerste vis vandaag was een mooie mannelijke dorado van 6 kg. Om 11 uur wist Henk een wahoo te vangen. Een half uur later terug iets van deze soort maar deze loste. Omstreeks 12 uur enkele aanbeten van marlijnen maar deze beten niet door. Om 15 uur in de namiddag na enkele uren stilte, beet er een zwarte marlijn vlak naast de boot. Maar met enkele keren heen en weer te springen wist hij de haak kwijt te raken. Na het spotten van een grote groep dolfijnen en het kruisen van een walvishaai die ik heel even heb kunnen vastleggen op video, moest ik toch dringend naar het toilet. Maar zoals gewoonlijk, als het even niet past, gebeurt er wel altijd iets. Deze keer was het ook zo, met het aanbeten van 2 gele vin tonijnen. Eén op mijn eigen hengel, met een heel klein imitatie inktvisje. Na een diepe duik van de tonijnen en het terug naar boven pompen, wat gepaard ging met veel spierkracht en zweet, dook deze voor de tweede keer de diepte in. Na 15 minuten onvergetelijke minuten konden we dit krachtige visje van 6 kg op de boot hijsen. Henk had de zijne verspeeld door lijnbreuk. Ik had nooit gedacht die tonijntjes op zo’n kleine aasjes bijten. Het was amper 4 cm. Maar als je weet dat tonijnen bijna uitsluitend op sardientjes leven, begrijp je het beter. Geen grote vissen deze dag, maar wel redelijk wat aanbeten dus verveling zat er niet in.

Dag 6

Tina.

We hadden afgesproken dat Henk nu de eerste aanbeet mocht nemen. En die aanbeet liet niet lang op zich wachten. Henk ving een wahoo en een half uur later ving ik een gele vin tonijn van 8 kilo. Om 11 uur krijgen we een enkele aanbeet van een marlijn maar deze werd niet gehaakt. Weer een half uurtje later een dubbele aanbeet van zeilvissen, die we allebei vingen met gewichten van rond de 30 kg. Na een drietal uurtjes stilte, kwam er terug de bevrijdende reel in actie. Omstreeks 14 uur in de middag kon Henk een mannelijk dorado vastnemen. Na nog enkele missers kregen we nog een herkansing en ving ik een zeilvis van 28 kg. Om 15u15 kreeg Henk ook nog een beet en ving een gestreepte marlijn van 55 kg. Ook deze keer kwamen de meeste aanbeten op blauw-zilver en blauw-wit. Eén zeilvis werd gevangen op rood-zwart.

Goede visdag, regelmatig beet en 5 verschillende vissoorten onder de 7 gevangen vissen.

Resultaat: - 1 wahoo (Henk)

- 1 gele vin tonijn (Bart)

- 1 dorado (Henk)

- 2 zeilvissen (Bart)

- 1 zeilvis (Henk)

- 1 gestreepte marlijn (Henk)

Dag 7

Tina

Ik en Rudy hadden afgesproken dat ik de eerste beet mocht nemen. Om 9 uur was het zover en ving ik een wahoo van 12 kg. Deze soort had ik nog nooit gevangen maar hoopte er wel al een tijdje op. Dit lukte dus na 6 visdagen. Rudy ving om 10u een grote mannelijke dorado van ongeveer 10 kg. Na het vangen van een 4-tal bonito’s, gebruikten we deze als aas voor grote marlijnen. Maar na 2 uur nog geen enkele aanbeet en de meeste aasvissen waren dood. We besloten toen om verder te trollen en om 15u kreeg ik nog een enkele aanbeet van een kleine dorado van 4 kilo.

Het was een vrij kalme dag maar het was toch leuk geweest.

........................................................................................................................

                                          Een verslag.

Henk Hillaert 

Eind januari – begin februari, want sommigen waren een weekje vroeger vertrokken, hadden niet minder dan 18 personen afspraak in Malindi, Coconut Village hotel.
Allemaal mensen die lid zijn van de Belgian Big Game Federation of er toch een zekere connectie mee hebben.
Verblijf van een, twee of drie weken volgens professionnele verplichtingen.
Met de zware winter in het land waren er personen uit de bouw die 3 weken bleven.
Profiteren van het lekkere warme klimaat, enkele dagen vissen en als tussendoortje een safari van 3 dagen. 
In België was het toch maar vingers draaien.
Het programma was opgemaakt door Erik Vander Capellen , onze Sportbestuurder, met de mogelijkheid om ter plaatse onderling af te spreken en te switchen wat visdagen betreft.
Voor wat de reis betreft hadden we weer beroep gedaan op de diensten van Neckermann , vertrek vanuit Brussel naar Mombasa met tussenstop in Zanzibar. Ter plaatse voor het vissen waren we weer te gast bij Kingfisher en bij de Malindi Sea Fishing Club .
Onze secretaris , Perez Vanneste , was het gelukt , om via een global forfait voor , iedereen van BBGF een vrije toegang te bekomen voor de MSFC .

Onze verwachtingen waren natuurlijk hoog gespannen. Met de resultaten van ons B.K. 2009 nog in het geheugen en de berichten vanuit Malindi wisten we reeds dat het aantal gevangen vissen wel minder zouden zijn, maar dat er meer marlijn zat. Dus ………
Via een sms naar het thuisfront wisten we dat de eerste visdag van Rudy en Bart reeds een schot in de roos was.
Waar zoveel vissers van dromen lukte hen de eerste visdag.
Geen Grand Slam maar wel een «  Super Grand Slam « .
Blauwe, zwarte en gestreepte marlijn en sailfish werden gehaakt en aan de boot gebracht.
Foto’s van dit viertal samen zijn er niet want we gaan voor " catch and release”.
Er was dus goede hoop op mooie vangsten als we de 1e februari in Malindi aankwamen.
Er werd dadelijk contact opgenomen met Catharina van Kingfisher , er werden enkele dagen geswitcht en er werd ook uitgekeken naar de organisatie van de safari.

De volgende dagen waren opgedeeld in deels vissen en deels " niks " doen.

Profiteren van het warme weer voor de landrotten en afspraak met Catharina om 6h30 voor de vissers. Veel missers de eerste dagen met uit het waterspringende zwarte marlijnen die met ons aas spelen en niet gehaakt geraken. Het is dus niet dat er geen vis rond zwemt.
   
Gewoontegetrouw krijgen we ‘s middags een aan boord klaargemaakte lunch bestaande uit : rode ui, tomaten, aardappelen, mchuzimix, lemonpepper en indien beschikbaar vers gevangen vis ( dorado, wahoo of yellowfin ) Bij gebrek hieraan wordt het een «  vegetarian lunch ».

Wat wel opviel was de diversiteit aan vis. De 3 soorten marlijn, blauwe, zwarte en gestreepte, sailfish, wahoo, dorado en yellowfin werden dagelijks gevangen en aan de kant gebracht. Wahoo, dorado en yellowfin werden natuurlijk aan boord gehesen ( onze lunch weet U wel ) de andere werden zoveel mogelijk terug in hun natuurlijk element geplaatst.
 
Sommige vissen worden wel aan wal gebracht. Te zwaar gewond want met een haak in het oog ben je in deze waters sowiezo een hap voor de haaien.We konden ons wel beperken om minder dan 10% van de gevangen zwaardvis aan land te brengen.

‘s Avonds rond 17h afspraak in de lokalen van MSFC waar we onze vrienden hengelaars opwachtten en waar we ook oudere bekenden van vorige jaren tegen kwamen.

Zeer vriendschapppelijke ontvangst door Terry HILL, de Chairman van de MSFC, die mij mededeelde dat onze leden ook volgend jaar onder dezelfde voorwaarden toegang zullen krijgen tot de lokalen van zijn Club.

Ondertussen waren de deelnemers, we zouden met 11 zijn, akkoord geraakt wat de safari betreft.

Op zijn laatste visdag wist Wim, die voor slechts een week was gekomen, zijn eerste marlijn te vangen . Het zwarte exemplaar was echter door een van de haken in zijn oog gehaakt en de schipper van de SNARK besliste dan ook om hem aan boord te hijsen en aan land te brengen.

Dit gaf de mogelijkheid aan Wim om op de foto te staan met zijn 105kg zware vis.

Het is inderdaad een belevenis om een vis te vangen die veel zwaarder is dan je zelf bent en als het een marlijn is realiseer je dat dit nog iets anders is dan een sailfish die niet zo vlug meer dan 40 kilo weegt.

Later op de dag zou, nav. dreigementen van Katy aan Wim en aan mijnzelf, Katy een verplicht bad nemen in het zwembad van ons hotel.Dit tot groot jolijt van de aanwezigen.

Voordien was er natuurlijk ook in het Clubhouse van MSFC de klassieke " tournée générale” geweest. Santé.
Hopelijk volgen er nog veel " eerste marlijn " of " eerste zwaardvis” rondjes.
Het zou ons later tijdens ons verblijf nog eens overkomen met de eerste sailfish van Linda.
             
Met het vertrek van Wim en Katy was ook het ogenblik van onze safari aangebroken.
Drie dagen rondrijden in East en West Tsavo. Op pistes die veel op onze vroegere landwegen gelijken en die U aan de wegen van Paris-Dakar doen denken.
 

East en West zien er gans anders uit. Waar je in East redelijk ver kan kijken heb je een door de hogere plantengroei beperkt zicht in West, hetgeen het opmerken van dieren er niet makkelijker op maakt.

East en West worden door elkaar gescheiden door de asfaltbaan Mombasa-Naïrobi waar we toch regelmatig zebra’s zagen rondlopen.

Dat we van alle dieren die in deze reserves rondlopen slechts een klein deel zagen zal U waarschijnlijk niet verwonderen als U weet dat samengevoegd beide reserves een oppervlakte beslaan van 2/3 van ons eigen land.

Van de Big Five zagen we er slechts 4. Geen neushoorn, maar wel een massa olifanten.

De derde dag van onze safari werd en lange terugreis naar Malindi deels doorTsavo, deels terug door de bewoonde wereld die ons een idee gaf van landschap en bevolking met een tussenstop bij een groep Masaï.

Het was reeds laat op de avond toen we terug waren in ons hotel. Moe, maar gelukkig met onze trip.

Ondertussen hadden Fons en Georges het klaar gespeeld om ook nog een Grand Slam te vangen en hadden we gehoord dat er een hoop sneeuw gevallen was in België.

Tijdens de laatste dagen van ons verblijf hadden we nog het genoegen ons glas te kunnen heffen op de vangst van Linda’s eerste sailfish. Aan boord van de SNARK samen met Rudy en Georges was ze wel verplicht een hengel met een vis aan de haak in de hand te houden want er was een strike van VIJF sails tegelijk. Aangemoedigd door allen aan boord heeft ze het dus klaar gespeeld om de sailfish langs de boot te brengen. Proficiat.

Onze laatste visdag was ook nog succesvol voor Erik die eindelijk zijn eerste blauwe marlijn mocht vangen. Spijtig genoeg konden we ondanks het feit dat we er om 10H30’ een gestreepte bij hadden gevangen geen Grand Slam binnen brengen.

Al bij al een aangenaam verblijf met in het total een veertigtal zwaardvissen, zeker niet slecht wat het aantal gevangen marlijnen betreft, de Super Grand Slam, de Grand Slam en de eerste vissen voor enkele van de deelnemers.

Bart van Hoey en Rudy van der Stichel met hun "super grand slam" Ik het midden voorzitter Henk Hillaert

Met dank aan beiden en in de hoop er U allen te mogen verwelkomen.
 Linda met haar allereerste zeilvis.

                                                                                                 

                                                Henk Hillaert

                                               Februari 2010         

 VANGSTEN :